ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ!!! ΤΥΦΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΞΑΝΑΒΡΗΚΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ!!!

Επί δύο ολόκληρα χρόνια προσευχόταν στην Παναγία για να βρει και πάλι το φως της, η νεαρή Ελένη από το Κίεβο της Ουκρανίας.

Η Ελένη έχασε όραση και ακοή σε ηλικία 12 ετών, μετά από μακρά ασθένεια που πέρασε.

Οι γιατροί από την αρχή δεν έδιναν ελπίδες στην οικογένεια της Ελένης, τονίζοντας πως η περίπτωσή της είναι δύσκολη.

Η Ελένη όταν μεγάλωσε άρχισε να επισκέπτεται την Λαύρα του Κιέβου, όπου κάθε μέρα για δύο χρόνια έλουζε την εικόνα της Παναγίας με δάκρυα.

Ένα πρωί μια αχτίδα φωτός βγήκε από την εικόνα και φώτισε τα μάτια της, δεν πέρασαν λίγα λεπτά και η Ελένη απέκτησε την όρασή της!

Η ίδια δηλώνει συγκλονισμένη με την αγάπη που της έδειξε η Παναγία, υπογραμμίζοντας ότι δεν θα σταματήσει να πηγαίνει καθημερινά να προσευχηθεί ενώπιον της εικόνας.

ΠΗΓΗ.

Σημεῖο ἁγιότητος τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου

Πρὶν καιρὸ εἴχαμε δημοσιεύσει ἀποκλειστικὴ συνέντευξη, μὲ τὸν φύλακα στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ πατέρα Ἰουστίνο νὰ μιλάει γιὰ θαυματουργικὲς ἐπεμβάσεις τοῦ σύγχρονου Ἁγίου.
Διαβάστε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Νεαπόλεως καὶ Σαμαρείας κ. Ἀμβροσίου, ποὺ ἐκφωνήθηκε στὸ Συνοδικό της Ἱερᾶς ἠμῶν Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου τὴν 24ην Ὀκτωβρίου 1986.
Περὶ τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ ἱερομάρτυρος Φιλουμένου
Τὰ Χριστούγεννα τοῦ 1984 ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω ὁ μητροπολίτης Πέλλης Κλαύδιος καὶ τὸν συνωδεύσαμε μέχρι τὸ νεκροταφεῖο μας ποὺ εἶναι στὸ ὅρος Σιῶν. Τότε μᾶς εἶπε ὁ Πατριάρχης νὰ κάνουμε τὴν ἀνακομιδὴ τοῦ π. Φιλουμένου.
Πράγματι,ὅταν ἀνοίξαμε τὸν τάφο, ἐβγάλαμε τὸ σῶμα τοῦ ἐπάνω σ' ἕνα μάρμαρο διπλανοῦ τάφου. Τὰ ροῦχα του ἦταν μισολειωμένα καὶ ἔπαιρναν οἱ μοναχοὶ ὡς εὐλογία νὰ τὰ μοιράσουν καὶ σὲ ἄλλους. Τὰ χέρια του ἦταν εὐλύγιστα. Τὸ δεξιό του πόδι, ἀπὸ τὸν ἀστράγαλο καὶ κάτω, εἶχε λειώσει, διότι ὁ φονιὰς τοῦ τὸ εἶχε κόψει μὲ τὸν μπαλντά, καθὼς καὶ τὰ δάκτυλα τοῦ ἀριστεροῦ του ποδός. Τὸ ὑπόλοιπο σῶμα του ἦταν ἀκέραιο, παρ' ὅτι παρέμεινε στὸν τάφο τρία χρόνια. Τὸ πρόσωπο, ἐπειδὴ ἦταν κτυπημένο μὲ τὸν μπαλντά, εἶχε ἀνοίξει τὸ κρανίο καὶ τοῦ ἔλειπε καὶ ἡ...μύτη. Εἶχε ἀκόμη τὰ γένειά του καὶ τὰ μαλλιά του.

Άγιος Αλέξανδρος Σβιρ.Συγκλονιστικό λείψανο 500 ετών

Το νεκρό, αλλά χαριτωμένο σώμα του μεγάλου Ασκητή δεν έχει χάσει το φυσικό του χρώμα ούτε την ελαστικότητα του και διατηρεί ακόμη και τους μυς. το λύπος και τον υποδόριο ιστό. Τα πέλματα διατηρούν σταγόνες από ευώδες μύρο. το όποιο συχνά είναι τόσο πολύ, που σε κάποια σημεία παρασύρει την επιδερμίδα!
Ο Ηγούμενος μας πληροφορεί ότι πριν από λίγο καιρό ο Άγιος σήκωσε με τα χέρια του ένα βρέφος, που έπεσε από τη μητέρα του στη Λάρνακα, και το έβαλε στην αγκαλιά της μπρος στα έκπληκτα μάτια Μοναχών και Προσκυνητών.» (έ. Α, σ. 7-8).
Καί αυτά έπειτα από… 477 χρόνια από την οσιακή Κοίμηση Του (30 Αυγούστου 1533)!
Η μακρινή καταγωγή του Αγίου ήταν φινλανδική, αλλά γεννήθηκε ως καρπός προσευχής των ευλαβών και Πολυτέκνων γονέων Του στο χωριό Μαντέρα της Βορειοδυτικής Ρωσίας και βαπτίσθηκε με το…… όνομα Αμώς, επειδή γεννήθηκε στη Μνήμη του Αγίου Προφήτη (15 Ιουνίου).

Πιστεύεται, ότι ο Θεός διατήρησε το Λείψανο σε τόσο θαυμαστή κατάσταση αφθαρσίας, διότι ο Άγιος Αλέξανδρος είναι ο μόνος Άγιος μετά τον Πατριάρχη Αβραάμ, ο όποιος αξιώθηκε επισκέψεως της Αγίας Τριάδος με μορφή τριών Αγγέλων. Κατά την διάρκεια αυτής της επισκέψεως, ή Αγία Τριάς μέχρι που άγγιξε τον Άγιο, και αυτό το άγγιγμα προφανώς ήταν που έκανε το σώμα του απρόσβλητο στην φθορά. Θαυμαστός ο Τριαδικός Θεός, ο ενδοξαζόμενος εν τοις Άγίοις Αυτού!

Ό Άγιος Αλέξανδρος αναχώρησε για την Ουράνιο Βασιλεία την 30ή Αυγούστου του 1533, σε ηλικία 85 ετών.
Ό Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ εδοξάσθη με θαυμαστά σημεία και θαύματα κατά την διάρκεια της ζωής του και μετά την Κοίμηση του. Το 1545, ο μαθητής και διάδοχος του Ηγούμενος Ηρωδίων συνέθεσε τον Βίο του. Το 1547 άρχισε ο τοπικός εορτασμός της μνήμης του και συν­ετέθη ή Ακολουθία του. Στις 17 Απριλίου του 1641, κατά την διάρ­κεια της ανακαινίσεως του Ναού της Μεταμορφώσεως, όπου ο Άγιος είχε ταφή, αποκαλύφθηκε τα άγιο Λείψανο του σε κατάσταση πλήρους Αφθαρσίας· έκτοτε, ή Εκκλησία εορτάζει την μνήμη του δύο φορές: την ήμερα της Κοιμήσεως του, 30ή Αυγούστου, και την ήμερα της επισήμου Διακηρύξεως της Αγιότητας του και της ανακομιδής του Ιερού Λειψάνου του, 17η Απριλίου.

Ό Άγιος Αλέξανδρος, όπως του υποσχέθηκε ή Υπεραγία Θεοτόκος, άφησε πίσω του μεγάλο πλήθος μαθητών, πολλοί από τους οποίους ηγίασαν και τιμώνται μέχρι σήμερα από την Εκκλησία του Θεού επί γης ως Άγιοι.
Έκτοτε, το αδιάφθορο άγιο Λείψανο του Άγιου Αλεξάνδρου αποτελούσε πηγή αγιασμού, προσκυνήσεως και θεραπείας: οι τυφλοί ελάμβαναν το φως τους, οι παραλυτικοί ελάμβαναν την δύναμη των ποδών τους, και όσοι έπασχαν από οποιαδήποτε ασθένεια, ελάμβαναν την πλήρη ίαση. Οι δαίμονες έφευγαν από τους δαιμονισμένους και στείρες γυναίκες συνελάμβαναν…

Θαυμαστός είναι ο Πανάγαθος Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού, <--more--> ο Όποιος δόξασε τον δούλων Αυτού σε αύτη την εφήμερη ζωή με θαύματα και σημεία, τα όποια εγίνοντο δια των χειρών του. Και μετά τον θάνατο του ακόμη αξίωσε να τοποθετηθεί το πάντιμο και ιερό Σκήνωμά του στην Εκκλησία Του, για να καταυγάζει από εκεί, ως μέγας φάρος, με τα πανένδοξα Θαύματα του!…

Από μικρός ήταν εγκρατής, απλός και φιλόπτωχος, τρεφόμενος μόνο με ψωμί και προσευχόμενος με αγρυπνίες- Κοντά στον ποταμό Σβίρ άκουσε μία φωνή: «Πήγαινε στη Μονή Βαλαάμ να αγωνισθής και αργότερα θα επιστρέψεις εδώ και θα κτίσεις Μοναστήρι και πολλοί θα σωθούν από σένα».
Όταν επέστρεψε στο Σβίρ, αξιώθηκε να ιδεί οφθαλμοφανώς Τρεις Όμοιους Αγγέλους, την Αγία Τριάδα, όπως ο Πατριάρχης Αβραάμ! Εκτισε τη Μονή Του με Ι. Ναό της Αγίας Τριάδος, καθώς και Ι. Ναό της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, έπειτα από εμφάνιση Της σε Αυτόν. Υπηρετούσε τους πολλούς Μονάχους, που είχαν συγκεντρωθή, με πολλή ταπείνωση και πρίν κοιμηθή, αφού τους υποσχέθηκε ότι θα τους προστατεύει στις πνευματικές και σωματικές ανάγκες τους, πρόσθεσε:
«Να δέσετε το αμαρτωλό σώμα μου από τα πόδια με σχοινί, να το ρίψετε επάνω στα βρύα(=μουσκλα) και να το τσαλαπατήσετε με τα πόδια σας»!
Τόσο ήταν ταπεινός, για να υψωθή από τον Ύψιστο, που λέγει: «Όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται» (Ματθ. 23, 12. Ανάλογο περιστατικό αναφέρεται ατό Βίο του Αγιορείτου Οσίου Θεοφίλου του Μυροβλήτου, 8η Ιουλίου).
Τό ιερό. Λείψανο του ταπεινού Αγίου Αλεξάνδρου έμεινε άφθαρτο, μυροβλύζον και πηγή θαυμάτων, μέχρις ότου επικράτησε ο άθεος Κομμουνισμός στη Ρωσία. Τότε το «απήγαγαν» και το έκλεισαν στο «επιστημονικό εργαστήριο» της Ακαδημίας Πολέμου Πετρουπόλεως, για… πειραματισμούς και στη συνέχεια το πέταξαν σε μια αποθήκη..Αλλ’ «ου φέρει το μυστήριον έρευναναν πίστει μόνη τούτο δοξάζεται»! Ήδη το ι. Λείψανο έχει επιστραφή στην ι. Μονή του Αγίου από το 1998, όπου και πάλι μυροβλύζει και θαυματουργεί, «θαυμαστός ο θεός εν τοις Αγίοις Αντού» (Ψαλμ. 67, 36), «πάντοτε, νυν και αεί καί εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν»

πηγές-κεφ.1-www.lumeacredintei.ro
κεφ.2-www.ahdoni.blogspot.com
κεφ.3-www.apantaorthodoxias.blogspot.com
κεφ.4-www.svirskoe.ru
πηγή

 

ΠΡΩΤΕΠΙΣΤΑΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ: "Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΕΣΩΣΕ"!

Tων Γιώργου Θεοχάρη, Μιχαήλ Μαντάλα
Σε επικοινωνία μας με τον Πρωτοεπιστάτη του Αγίου Όρους Γέροντα Μάξιμο, θελήσαμε να μάθουμε από «πρώτο χέρι» τις ζημιές που προκάλεσε η πρόσφατη καταστροφική πυρκαγιά στο Περιβόλι της Παναγίας.

Σας παραθέτουμε τα όσα μας δήλωσε ο σεβάσμιος Γέροντας για το θέμα αυτό.

"Εμείς μέχρι στιγμής συζητάμε για το θαύμα που έγινε και όχι τόσο για τις ζημιές που προκλήθηκαν από την πυρκαγιά.

Δεν έχει γίνει ακόμα ολική εκτίμηση από τους ειδικούς για την καταστροφή. Αναμένουμε.

Εδώ,στο Άγιον Όρος, οι αγιορείτες μιλάμε για το θαύμα της Παναγίας που μας έσωσε.

Άνθισε το ακάνθινο στεφάνι του Εσταυρωμένου, στην ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Υμηττού

Πολλοί μιλάνε για θαύμα.


Άλλοι πάλι, για θεϊκό μήνυμα. Σε καιρούς χαλεπούς, με την κρίση να μαστίζει τη χώρα μας, τη φτώχεια, τη δυστυχία και την κατάθλιψη να οδηγούν πολλούς συνανθρώπους μας στο αδιέξοδο...ακόμη και την αυτοκτονία, στις παρυφές του Υμηττού πάνω από του Παπάγου, ένα εκπληκτικό, ελπιδοφόρο όσο και ανεξήγητο φαινόμενο, λαμβάνει χώρα τις τελευταίες ημέρες. Στην ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, το ακάνθινο στεφάνι που το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, περιέβαλε τον εσταυρωμένο Ιησού, ανθίζει!!! Πάνω από δύο μήνες πέρασαν από την εβδομάδα των Παθών του Κυρίου και μικρά κόκκινα άνθη και πολλά φύλλα που όλο και πυκνώνουν, στολίζουν πλέον το ακάνθινο στεφάνι του Ιησού Χριστού!!!
Πολλοί, μέσα στην καταχνιά των ημερών, βλέπουν στο φαινόμενο αυτό, ως μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας.
Η ηγουμένη της ιεράς μονής κ. Χριστονύμφη Σπυροπούλου,

ΕΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Αφιερωμένο σε όσους δεν σέβονται ούτε Θεό ούτε ανθρώπους!

Τα θαύματα που περιγράφονται στο άρθρο βρίσκονται στο αντίστοιχο βιβλίο της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου (εικόνα δεξιά), στο οποίο υπάρχουν τα αναλυτικά στοιχεία των χιλιάδων ανθρώπων που τα έζησαν, καθώς και φωτογραφίες τους:

Η Θάσος σώζεται από την ανομβρία

Το 1957 κάτοικοι της Θάσου ήλθαν στην Μονή και παρακαλούσαν να μεταφερθεί η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου στο νησί, διότι είχε χρόνια να βρέξει και η ξηρασία απειλούσε να το ερημώσει. Οι πατέρες αποδέχθηκαν το αίτημα και σε λίγες μέρες αποφάσισαν να ξεκινήσουν για την Θάσο.

Κατά την τάξη της Μονής, όταν η Τιμία Ζώνη αναχωρεί εκτός αυτής, ψάλλεται η ιερά Παράκληση. Από τον ναό με λάβαρα, θυμιάματα, κωδωνοκρουσίες και μεγαλοπρεπή πομπή συνοδεύουν οι πατέρες την Τιμία Ζώνη μέχρι τον αρσανά της Μονής. Καθ’ οδόν προς την θάλασσα ψάλλεται ο Παρακλητικός κανόνας.

Το αίμα της Θεοτόκου - Μια αληθινή ιστορία

 

(μια αληθινή ιστορία)


Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες Νόβογιε Βρέμια (=Νέοι Καιροί), φύλλο 1/12 Σεπτεμβρίου 1943, και Ρούσκαγια Ζίζνι (=Ρωσική Ζωή), φύλλο 7969/14 Μαΐου 1974.


Μετέφρασε και διασκεύασε από τη Ρωσική γλώσσα ο αρχιμ. Τιμόθεος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού.
Οι υποσημειώσεις ανήκουν στον μεταφραστή



Η ξηρασία εκείνη τη χρονιά ήταν φοβερή. Η γη άνοιξε από τη ζέστη. Οι πηγές στέρεψαν. Τα ποταμάκια στέγνωσαν. Τα πηγάδια άδειασαν. Τα φύλλα των δένδρων κιτρίνισαν, σαν να πέρασε δίπλα τους φωτιά. Το χορτάρι και τα σπαρτά στα χωράφια ξεραίνονταν από τη ρίζα. Ποτέ πριν η περιοχή Ζαμπαϊκάλ[1] δεν είχε αντιμετωπίσει τέτοια ανομβρία.


Ο εμφύλιος πόλεμος είχε πια τελειώσει με τον θρίαμβο της κόκκινης εξουσίας και την αποχώρησι του λευκού στρατού[2]. Στο Τοργίνσκ, χωριό των Κοζάκων[3] κοντά στην πόλη Νερτσίνσκ[4], η πρώτη δουλειά των μπολσεβίκων μετά την επικράτησί τους ήταν να σφραγίσουν τον κεντρικό ναό, όπου φυλασσόταν η περίφημη θαυματουργή ει­κόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου.


Στις 8 Ιουλίου κάθε χρόνο, ανήμερα της μνήμης του Αγίου Προκοπίου, πλήθη πι­στών, έπειτα από πανηγυρική θεία λειτουρ­γία και παράκλησι, έπαιρναν την θαυμα­τουργή εικόνα και την λιτάνευαν σε κοντι­νά και μακρινά χωριά.


Ήταν 7 Ιουλίου του 1922. Στην λαϊκή συνέλευσι του Τοργίνσκ οι ασπρογένηδες γέροι Κοζάκοι άκουγαν σκυθρωποί τον Στέφανο Καμένστσικωφ, πρώην κόκκινο παρτιζάνο και τώρα γραμματέα του χω­ριού.


—Εσείς λοιπόν, σύντροφοι, λέτε ότι μας χτύπησε η ξηρασία επειδή η εργατική εξουσία απαγόρευσε την λιτάνευσι της εικόνας στα χωράφια και εμποδίζει τους παπάδες ν' αποκοιμίζουν πια τον λαό;


—Σωστά το μάντεψες, Στέφανε Βαχραμέγιεβιτς, αποκρίθηκε άφοβα ο Κύριλλος Μπούτιν, ένας ψηλός, γεροδεμένος Κοζά­κος με μαύρο παχύ μουστάκι, πρώην μαχη­τής στην πρώτη γραμμή του γερμανικού με­τώπου[5].


—Φαίνεται πως δεν σου πολυαρέσει η ε­ξουσία των εργατών και αγροτών, γρύλλισε ο Καμένστσικωφ. Το καλό που σου θέλω, μάζεψε το μπογαλάκια σου και τράβα να βρης τους λευκούς πέρα από την θάλασσα...


—Άστα αυτά. Στέφανε, απάντησε ήρεμα ο Μπούτιν. Φαίνεται πως έχασες το μυαλό σου. Ξέχασες κιόλας ότι στο έκτο σύνταγμα του Γιακίμωφ διοικούσα εκατοντάδες επαναστατών εναντίον των λευκών;


—Μπορεί τότε να πολέμησες τους τσαρι­κούς. Τώρα όμως δείχνεις πως δεν μπορείς να στερηθής τις μουχλιασμένες συνήθειες που σε δίδαξαν οι παπάδες. Σε τραβάνε πολύ...


Ο Καμένστσικωφ κοίταζε ειρωνικά τον Μπούτιν. Στο βλέμμα του όμως υπήρχε και κάτι το απειλητικό. Ήταν κοντός, με ζωηρό πρόσωπο, γεμάτο αυτοπεποίθησι. Είχε μό­λις τελειώσει το πρακτικό λύκειο της Νερτσίνσκ, όταν εντάχθηκε στα σώματα των κόκκινων παρτιζάνων. Πρόσφατα είχε τοποθετηθή στη θέσι του γραμματέως του χω­ριού. Η αυταρχικότητα του όμως δεν άργη­σε να προκαλέση την δυσαρέσκεια όχι μό­νον των Κοζάκων, μα και των συντρόφων του, των παλιών κόκκινων παρτιζάνων.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ 1940

Ιδού και η επίσημη αναφορά του Νικολάου Γκάτζαρου στο Γ.Ε.Σ για το συμβάν:

Αριθ. Δ.Υ.

Εν Τ.Τ. 712 τη 3η Μαρτίου 1941
Ο Ανθυπασπιστής Γκάτζαρος Νικόλαος

Προς

Το 1/40 Τάγμα Ευζώνων Ενταύθα

Το Θαύμα της Παναγίας που έσωσε τον Ορχομενό στην Κατοχή

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, ανήμερα των Γενεθλίων της Παναγίας μας οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).
Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς έστειλαν εναντίον των Ορχομένιων την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα.....

ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Πριν από χρόνια, όταν ήμουν εφημέριος στον Ιερό Ναό του Α¬γίου Βασιλείου Πειραιώς, μ' εκάλεσαν να εξομολογήσω εκτάκτως, κατόπιν δικής του επιθυμίας, ένα νέο άνδρα, 42 ετών, του οποίου το όνομα, ήτο Ξενοφών.
Όταν πήγα, ήταν σε κακή κατάσταση. Ο καρκίνος με τις ραγ-δαίες μεταστάσεις τον είχε προσβάλλει και στο κεφάλι. Οι μέρες του μετρημένες. Ήταν μόνος στον θάλαμο, το διπλανό κρεβάτι ήταν άδειο, κι έτσι βρεθήκαμε μόνοι μας. Και μου είπε τα εξής, για το πώς πίστεψε, αφού υπήρξε, όπως το τόνισε, «σκληρός άθεος» και άπιστος.
«Ήλθα εδώ πριν από 35 περίπου μέρες», σ' αυτό το δωμάτιο των δύο κλινών. Δίπλα μου ήταν ήδη κάποιος άλλος άρρωστος, μεγάλος στην ηλικία, 80 περίπου ετών. Αυτός ο άρρωστος, πάτερ μου, παρά τους ...
φοβερούς πόνους πού είχε στα κόκκαλα - εκεί τον είχε προσβάλει ο καρκίνος - συνεχώς αναφωνούσε "Δόξα Σοι, ο Θεός! Δόξα Σοι, ο Θεός!..."Στη συνέχεια έλεγε και πολλές άλλες προσευχές, που εγώ ο ανεκκλησίαστος και άθεος τις άκουγα για πρώτη φορά. Κι όμως, πολλές φορές μετά από τις προσευχές του ηρεμούσε - κι εγώ δεν ξέρω με ποιον τρόπο- και τον έπαιρνε γλυκύτατος ύπνος. ΄Υστερα από δυο-τρεις ώρες ξυπνούσε από τους αφόρητους πό¬νους, για να ξαναρχίσει και πάλιν «Ω Χριστέ μου, Σ' ευχαριστώ! Δό¬ξα στο όνομά Σου!...Δόξα Σοι, ο Θεός!… Δόξα Σοι ό Θεός!...».