■Μπορεί ο τίτλος, με την πρώτη ματιά να ξενίζει. Μπορεί άλλους να τους προβληματίζει, ενώ θεωρώ βέβαιο πως κάποιους άλλους τους εξοργίζει. Στηρίζει ο Αντώνης Σαμαράς τον Παπανδρέου; Φυσικά ναι!
Ο παραλογισμός της εξουσίας και η κυβερνητική ασυδοσία και βιαιότητα κατά των λαϊκών στρωμάτων είναι αποδεδειγμένη και δεν χρειάζεται να αναπτυχθεί οποιαδήποτε σκέψη πάνω σε αυτό. Εξάλλου, είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που το έχει ομολογήσει και ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, όταν κατ’ επανάληψη έχει δηλώσει πως αισθάνεται άσχημα και κατανοεί τον αντίκτυπο των μέτρων της κυβέρνησής του κατά των Ελλήνων πολιτών.
Όμως, αυτός ο κυβερνητικός παραλογισμός και οι συνεχείς Συνταγματικές παραβιάσεις «φορτίζουν» την ατμόσφαιρα και οδηγούν σε συγκρουσιακές καταστάσεις μεταξύ της κυβέρνησης (δηλαδή της Αστυνομίας που έχει αναλάβει τον ρόλο προστασίας των κυβερνητών) και του λαού… Αυτές τις συγκρούσεις, που έπονται λίαν συντόμως, τρέμει το κυβερνητικό σχήμα (τραγική κυβέρνηση Παπανδρέου και τρόικα).
Και όμως, κατά παράδοξο τρόπο, οι πιέσεις και τα άδικα οικονομικά μέτρα συνεχίζονται και ολοένα αυξάνονται… Γι αυτό το λογο, η σύγκρουση, υπό φυσιολογικές συνθήκες, έπρεπε να είχε συμβεί. Δεν υπάρχουν όμως φυσιολογικές συνθήκες…
Ο Ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά την τεράστια αδικία που γίνεται εις βάρος του. Γνωρίζει πολύ καλά πως δεν συμμετείχε στο τρελό πανηγύρι της κλοπής του δημόσιου πλούτου, όπως γνωρίζει πάρα πολύ καλά και ποιοι συμμετείχαν στην συνεχόμενη κλοπή των χρημάτων… (μόνο η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν γνωρίζει τίποτε, γιατί όπως ξέρουμε είναι τυφλή, ενίοτε και παραδόξως κουφή…). Οι Έλληνες πολίτες, όμως, γνωρίζουν και κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό για τους ίδιους και για το μέλλον της χώρας. Για να μπορέσουν να πετάξουν αυτή την κυβέρνηση των αθλίων ανθυποκυβερνητών, θα πρέπει να υπάρξει και μία πολιτική κάλυψη, μία ιδεολογική συσπείρωση ή έστω ομπρέλα (ακόμη και ευκαιριακά) που θα μπορέσει να αναλάβει την ευθύνη διοργάνωσης εκλογών μετά την δίωξη των κλεπτοκρατών (εγχωρίων και εισαγομένων).
Σε αυτό ακριβώς το σημείο, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να αντιδράσουν επαρκώς κατά του μνημονίου του ΔΝΤ και των κυβερνητικών εκφραστών του. Οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις που είναι ικανές να δώσουν το σήμα της εκκίνησης για να πέσει το καθεστώς Παπανδρέου (περί καθεστώτος πρόκειται και οι Πασκίτες καλά θα κάνουν να συναισθανθούν την πολιτική ανοησία –έως κενότητα- που συνεχίζουν να στηρίζουν ή να εκπροσωπούν εις βάρος των συμπατριωτών τους), σύμφωνα με τα γεγονότα, δεν κινούνται προς την κατεύθυνση της αποκαθήλωσης του τραγικού Γιώργου Παπανδρέου. Περιορίζονται σε λογίδρια από έδρας και στη συνέχεια αποχωρούν για να απολαύσουν τον φρέντο ή την αστακομακαρονάδα τους πιστεύοντας πως έχουν επιτελέσει το χρέος τους απέναντι στην Δημοκρατία… Φευ!!! Ενισχύουν την παράταση των κλεπτοκρατών και την ολομέτωπη επίθεση που οι αντισυνταγματική κυβέρνηση πραγματοποιεί κατά του πραγματικού ιδιοκτήτη της χώρας, του λαού…
Ο Αντώνης Σαμαράς, στο συγκεκριμένο σημείο, ενώ θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην κατακρήμνιση αυτού του άθλιου κατασκευάσματος του ΔΝΤ και των ξένων τραπεζών, έχει περιοριστεί σε εσωκομματικές συγκρούσεις, καθαιρέσεις και άλλα θλιβερά, χωρίς να εστιάζει, να οργανώνει και να επιτίθεται κατά των γελοίων παραχαρακτών – δικτατορίσκων – αντιπροσώπων της τρόικας. Ο Αντώνης Σαμαράς, με μία παράξενη υποτονική αντιπολίτευση, αφήνει το πεδίο ελεύθερο στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος με τη σειρά του χλευάζει τους Έλληνες πολίτες μέσα από κάθε του δραστηριότητα (κανό, ταξίδια και άλλα θλιβερά…) και θα συνεχίσει να το κάνει αυτό, έως ότου νιώσει την ανάσα των πολιτών έξω από το Μαξίμου (ελπίζει ότι κάποιο ελικόπτερο θα προσγειωθεί στην ταράτσα για να τον πάρει, αλλά δεν γνωρίζει –όντας ανιστόρητος- πως την προδοσία πολλοί την αγάπησαν, τον προδότη όμως κανείς…). Ο Αντώνης Σαμαράς, θα έπρεπε ήδη να έχει ρίξει την κυβέρνηση του ανθύπατου Παπανδρέου που έφερε το ΔΝΤ στην χώρα, θα έπρεπε ήδη να έχει διατάξει την προφυλάκιση όλων των συμμετεχόντων σε αυτήν, θα έπρεπε ήδη να έχει ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες για την δημιουργία εκλογών που θα αναδείκνυαν κυβέρνηση με γνώμονα το ΔΝΤ και τις λύσεις που διαθέτει η χώρα απέναντι στους οικονομικούς τρομοκράτες – δυνάστες και βιαστές της.
Ο Αντώνης Σαμαράς, όμως, αργεί… και μάλιστα πολύ, στο να αντιμετωπίσει τον σαφώς κατώτερό του Γιώργο Παπανδρέου. Και αυτή του η καθυστέρηση αρχίζει να μεταφράζεται αναλόγως, κάνοντας τους πολίτες να σκέφτονται σοβαρά την πιθανότητα ο Αντώνης να είναι ίδιος με τον Γιώργο και απλά να είναι η «έτοιμη λύση» των τραπεζών και της τρόικας όταν πλέον ο Γιώργος θα έχει καταρρεύσει. Και αυτό ακριβώς το σκεπτικό, αποδυναμώνει τον Αντώνη Σαμαρά… Αυτό ακριβώς το σκεπτικό είναι που τον κρατά πίσω στις δημοσκοπήσεις… Αυτό ακριβώς το σκεπτικό είναι που αρχίζει να τον τοποθετεί αργά –αλλά σταθερά- ως συνένοχο των βιαστών της λογικής, ως συνένοχο αυτών που έχουν παραδώσει την χώρα στα χέρια τρίτων και την έχουν μετατρέψει σε χώρο πειραμάτων και εφαρμογής νέων μεθόδων της Κοινωνικής Μηχανικής…
Ο Γιώργος δεν έχει αντίπαλο. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Έλληνες πολίτες, μη βλέποντας να υπάρχει κανείς και τίποτε για την μετά Γιώργου Παπανδρέου πολιτική εποχή, σταματά και σκέφτεται… Το άσχημο είναι πως όλοι οι πολιτικοί ινστρούχτορες (ηγέτες, ηγετίσκοι και λοιποί παρατρεχάμενοι) γνωρίζουν πως οδηγούν τον Ελληνικό λαό στην λύση του «κανένα». Και αυτή η λύση σημαίνει χάος… Αυτή η λύση σημαίνει αίμα… Αυτή η λύση σημαίνει όμως πως για όλα τα εγκλήματα που έχουν γίνει εις βάρος του λαού αυτής της χώρας, θα κατηγορηθεί ο ίδιος ο λαός, αφού με το ξέσπασμά του θα γκρεμίσει την δική του αθωότητα, ενώ θα χτίσει τα θεμέλια ενός αδυσώπητου συστήματος (όχι απαραίτητα πολιτικού ή αντιπροσωπευτικού του Ελληνικού λαού), το οποίο θα διαχειρίζεται την τύχη και το μέλλον της χώρας ελέω Νέας Τάξης και στα πλαίσια μίας Παγκόσμιας Διακυβέρνησης…
Ακριβώς απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις καλείται σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς να πραγματοποιήσει σύγκλιση πολιτικών δυνάμεων και ανεξαρτήτως κομμάτων να οργανώσουν και να ξεκινήσουν το γκρέμισμα του ανθύπατου και των πραιτωριανών του… Τολμώντας να απευθυνθώ στους πολιτικούς ηγέτες της ανύπαρκτης αντιπολίτευσης, θα ήθελα επίσης να τους υπενθυμίσω κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά: Η καλή αντιπολίτευση παράγει καλές κυβερνήσεις… Οπότε, σύμφωνα με τα γενόμενα και την εμφάνιση της κυβέρνησης Παπανδρέου, προφανώς η αντιπολίτευση ήταν (και συνεχίζει να είναι) τουλάχιστον ανεπαρκής… Επίσης, κλείνοντας τις σκέψεις μου, θα ήθελα –απευθυνόμενος προς όλους- να τονίσω πως, όταν καίγεται το σπίτι μας, φροντίζουμε να σβήσουμε τη φωτιά κι έπειτα να πιάσουμε κουβέντα για το ποιος έφταιγε και για την τιμωρία του… Κύριοι και κυρίες της αντιπολίτευσης, πρέπει να συναισθανθείτε επιτέλους πως η χώρα έχει πάρει φωτιά και θα παραδοθεί ως «καθαρό οικόπεδο» σε εκείνους που επιθυμούν τα πλούτη της… Αν δεν οργανώσετε και δεν συμμετέχετε στην απομάκρυνση του κινδύνου, τότε θα θεωρηθείτε συνένοχοι των εμπρηστών… Και, κύριε Σαμαρά, επειδή είστε ο «αρχηγός» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα χρεωθείτε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών ευθυνών εάν δεν κάνετε και αρκετό «σαματά» για να σκάσει η φούσκα που λέγεται κυβέρνηση Παπανδρέου… Είτε θέλετε να το κατανοήσετε, κύριε Σαμαρά, είτε όχι, οφείλετε να ηγηθείτε μίας πολιτικής συσπείρωσης κατά των υπαλλήλων του μνημονίου και του ΔΝΤ. Η Αριστερά δεν πείθει ή διαλύεται, οπότε εσείς καλείστε να αναλάβετε το βάρος της ευθύνης...
Δώστε, επιτέλους, τον πολιτικό μανδύα στους πολίτες να δράσουν… Σταθείτε, επιτέλους, απέναντι στις ιστορικές σας ευθύνες στην πάταξη των ζώντα φασισμού… Δώστε ελπίδα στους Έλληνες και στην χώρα… Απομακρυνθείτε από την σοβαρή πιθανότητα να στιγματιστείτε στην ιστορία ως συμπρωταγωνιστές ενός πολιτικού θιάσου που εργάστηκε για την αποδόμηση μίας χώρας, της Ελλάδας…
Ξεκινήστε, επιτέλους, με μία απλή ανακοίνωση… Πείτε πως δεν αναγνωρίζετε καμία απόφαση της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Καμία απολύτως…
Κωνσταντίνος
Υ.Γ.: Εάν ο κύριος Σαμαράς πιστεύει στην πολιτική του "ώριμου φρούτου" και περιμένει τον Γιώργο Παπανδρέου να "πέσει" μόνος του, ίσως θα πρέπει να σκεφτεί και πάλι μία σειρά από δεδομένα. Ίσως θα πρέπει να σκεφτεί πως η κρίση της πολιτικής συμπεριλαμβάνει και τον ίδιο, ίσως θα πρέπει να σκεφθεί πως οι εποχές έχουν αλλάξει και ίσως, τέλος, θα πρέπει να σκεφθεί πως ο ίδιος μπορεί να "ωριμάζει" γρηγορότερα από τον Γιώργο Παπανδρέου...
πηγή: http://kostasxan.blogspot.com/2010/09/blog-post_7464.html
