Με σφαγή απείλησε συνδικαλιστής του ΟΣΕ, και γενικά των κρατικών συγκοινωνιών, στην περίπτωση που τολμήσει η κυβέρνηση και τις ιδιωτικοποιήσει.
Ενα εισιτήριο από την Αθήνα στα Γιάννενα με το λεωφορείο κοστίζει 33 ευρώ. Κοντά στις 11.000 παλιές δραχμές. Το ταξίδι με Ι.Χ. από την Αθήνα στα Γιάννενα χρειάζεται βενζίνη περίπου 30 ευρώ για ένα μέσου κυβισμού αυτοκίνητο. Ιδιες αναλογικά είναι οι τιμές παντού με τα κρατικά μέσα συγκοινωνιών.
Το χαρακτηριστικό αυτής της κατάστασης στις δημόσιες συγκοινωνίες είναι ότι δεν έχουν τον κοινωνικό υπέρ αδυνάτου χαρακτήρα που θα έπρεπε να έχουν. Να κοστίζει, δηλαδή, το εισιτήριο το πολύ το ΜΙΣΟ των καυσίμων ενός Ι.Χ., αν και πολύ θεωρούν ότι η σωστή αναλογία κοινωνικού χαρακτήρα δεν θα έπρεπε να είναι πάνω από το 1/3.
Επομένως, τίθεται ένα ερώτημα. Τι ακριβώς υπερασπίζεται ο συνδικαλιστής μιλώντας για σφαγή, αν αλλάξει ο δημόσιος χαρακτήρας των συγκοινωνιών αυτής της κατηγορίας; Προφανώς το δικαίωμά του στην ησυχία. Δηλαδή, στο βρέξει-χιονίσει, ο μισθός θα τρέχει από το Δημόσιο, το οποίο -όπως είναι γνωστό- δεν ασκεί κανέναν ουσιαστικό έλεγχο στους υπαλλήλους του.
Ακόμα και παιδεραστής εκπαιδευτικός επανήλθε, γιατί τα υπηρεσιακά συμβούλια τον απάλλαξαν…
Είναι τέτοιες υποθέσεις και αυτές που έστειλε στον Αρειο Πάγο ο κ. Ρακιτζής. Υποθέσεις σοβαρότατες, όπου όχι μόνο δεν έγινε έλεγχος αλλά συγκαλύφθηκαν κιόλας… (Ακόμα περιμένουμε μια δήλωση-απάντηση από τον εισαγγελέα του Α. Πάγου, κ. Τέντε…) και κανείς συνδικαλιστής δεν δικαιούται να ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει επακριβώς τις αθλιότητες στον χώρο του.
Και γνωρίζουν σε μερικές υπηρεσίες υπεράριθμων ότι έχουν καθιερώσει και την εκ περιτροπής απουσία εβδομάδας ή εβδομάδων για να φροντίζουν τα… μαγαζιά τους, τα κτήματά τους κλπ. Ρεπό από τη σημαία και χωρίς να γράφεται πουθενά….
Θα ήταν βέβαια δικαιολογημένο το ρεπό αυτό και στις κρατικές συγκοινωνίες, αν οι εργαζόμενοι έφταναν στα όριά τους από πλευράς αντοχής. Ομως, οι εργαζόμενοι που χρειάζονται για να βγάζουν με πλήρη άνεση το πρόγραμμα είναι 2.500. Και σήμερα είναι... 4.300!
Είναι οι γνωστές προσλήψεις. Στην εποχή του άφωνου Μισέλ Λιάπη, οι προσλήψεις ήταν μυθικών διαστάσεων. Οχι ότι πήγαιναν πίσω επί ΠΑΣΟΚ και είναι χαρακτηριστικό ότι η συνδικαλίστρια του ΜΕΤΡΟ έχει το επώνυμο Βερελή…
Με το πλεονάζον προσωπικό ο ΟΣΕ και γενικά οι δημόσιες συγκοινωνίες μπαίνουν μέσα. Αρα, καλούνται οι φορολογούμενοι να πληρώσουν αυτούς τους μισθούς και των υπεράριθμων. Οπως, όμως, ξέρουμε, στη χώρα μας φορολογούνται μόνο οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και γενικά τα κορόιδα.
Οι συνδικαλιστές στη χώρα μας σε αυτές τις κατηγορίες έχουν συμπεριφορά, η οποία στην πράξη ακυρώνει τον κοινωνικό ρόλο αυτών των επιχειρήσεων. Για να ψηφίζονται, λένε «ναι» σε όλα. Και κάθε προσλαμβανόμενος τους έχει στο πλευρό του, έστω και αν είναι όχι απλώς υπεράριθμος αλλά για την επιχείρηση έγκλημα.
Η «σφαγή» του κ. συνδικαλιστή και των άλλων έπρεπε να γίνεται κάθε φορά που προσλαμβάνεται και κάποιος υπεράριθμος. Αν γινόταν, τότε δεν θα υπήρχε κανείς λόγος για ιδιωτικοποίηση και για... σφαγή.
Υπάρχει, βέβαια, και η πλευρά των Μισέλ... Οπου Μισέλ Λιάπης και Βερελής και οι διάφοροι άλλοι υπουργοί.
Στη Γαλλία, ο θρυλικός πρόεδρος Σιράκ οδηγείται σε δίκη μετά από 19 χρόνια από την τέλεση της πράξης και αφού εξάντλησε τις προεδρικές θητείες που δικαιούται. Για ποια δίκη; Διότι φόρτωσε υπεράριθμους στον Δήμο Παρισιών, όταν (19 χρόνια πριν) ήταν δήμαρχος. Μήπως κάποιος να μιλήσει στους κυρίους αυτούς (συνδικαλιστές, πολιτικούς, κλπ) για το... Παρίσι;
Γιάννης Ντάσκας
πηγή : http://apolitistosteki.blogspot.com/
