Ακατάπαυστη οικουμενιστική δραστηριότηταΤου Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Αμετανόητοι οι οικουμενιστές προωθούν όλο και περισσότερο τη διαχριστιανική και διαθρησκειακή επικοινωνία. Στις σχετικές συναντήσεις μετέχουν συνήθως και επίσκοποι εκπροσωπώντας άλλοτε τις τοπικές Εκκλησίες στις οποίες ανήκουν και άλλοτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Την ίδια στιγμή αναπτύσσονται «επιστημονικές» σχέσεις Ορθοδόξων με αιρετικούς Παπικούς, Προτεστάντες αλλά και αλλόθρησκους (Βουδιστές, Ινδουιστές, Μουσουλμάνους κ.α.) σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Με όλες αυτές τις δράσεις οι Οικουμενιστές προωθούν την πανθρησκεία. Δεν υπάρχουν πλέον αιρέσεις και Αλήθεια. Δεν υπάρχει ούτε στις καρδιές, ούτε στο νου, ούτε στο λόγο των Οικουμενιστών Ορθοδοξία με πατερικό περιεχόμενο. Ο μεγάλος απών από τις δράσεις και τους λόγους των οικουμενιστών είναι Αυτός ο Κύριος Ιησούς.....
Αν είχαν την ελάχιστη πνευματική ευαισθησία, αν οι πνευματικοί τους οφθαλμοί δεν είχαν νοσήσει από οικουμενιστική μυωπία θα μπορούσαν να διακρίνουν την πλάνη των αιρετικών από την Αλήθεια του Κυρίου Ιησού. Τυφλοί όμως και τυφλωμένοι από τη δόξα, την καλοπέραση, την εκκοσμίκευση οδηγούνται σε συγκρητιστικές πράξεις σκανδαλίζοντας τους πιστούς και στερώντας από τους αιρετικούς την «καλή ανησυχία» για την Ορθοδοξία. Ας μη λησμονούν όμως το λόγο του Κυρίου «Οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνω, δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. ιη΄, 8).
Αν οι οικουμενιστές συνεχίσουν να κωφεύουν μπροστά στις αγωνιώδεις φωνές των παραδοσιακών κληρικών, μοναχών και λαϊκών θα πρέπει να γνωρίζουν πως αυτομάτως μόνοι τους οδηγούνται μακράν της Αληθείας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, σε οδούς αιρέσεως και κακοδοξίας, παρασύροντας μαζί τους και πολλά «υπάκουα» πνευματικά τέκνα τους. Η ευθύνη τους για το τέλος αυτού του δρόμου είναι πολύ μεγάλη.
Ο πειρασμός της ακατάπαυστης οικουμενιστικής δράσης επισκόπων, κληρικών και λαϊκών αντιμετωπίζεται από τους ορθοδόξους κληρικούς και πιστούς με προσευχή και πολλή προσοχή και διάκριση. Οι κινήσεις των Οικουμενιστών παρακολουθούνται στενά και η σταδιακή απομάκρυνσή τους από την Ορθοδοξία δεν γίνεται όχι μόνο αποδεκτή αλλά ούτε καν ανεκτή. Ο φιλοπαπικός βηματισμός κάποιων οικουμενιστών τους οδήγησε ήδη στην μετάληψη της παπικής όστιας, τη στιγμή που οι συμπροσευχές αποτελούν πλέον καθημερινό φαινόμενο, όπως φανερώνουν αποκαλυπτικές φωτογραφίες και βίντεο στο διαδίκτυο. Καθώς απομακρύνονται από τη Χάρη του Θεού οι οικουμενιστές, όπως οι αιρετικοί κάθε εποχής, είναι βέβαιο πως θα προκόψουν επί τα χείρω πλανώντες και πλανώμενοι.
Η αίρεση του οικουμενισμού εξυπηρετεί άλλωστε και τα σχέδια των πολιτικών κυβερνήσεων της Νέας Εποχής. Τούτο οδηγεί σε επαφές και κοινές δράσεις των οικουμενιστών με πολιτικούς αρχηγούς δήθεν για την καταπολέμηση της φτώχειας, την προστασία του περιβάλλοντος ή την επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης, ο αληθινός όμως στόχος είναι η κατάργηση των θρησκειών και η επικράτηση της πανθρησκείας που αποτελεί ένα συνονθύλευμα θρησκειών μέσα στο οποίο πλάνη και αλήθεια αναμειγνύονται και το φως του Χριστού συγχέεται με το σκότος αιρέσεων και πλανών.
Όσοι ακολουθούν όμως την ασφαλή οδό των Αγίων Πατέρων αρνούνται την υποταγή στην πανθρησκεία, δείχνουν ανυπακοή στους οικουμενιστές ακόμη κι αν αυτοί κατέχουν θέσεις επισκοπικές ή πατριαρχικές και εμπιστεύονται εαυτούς στις συμβουλές πνευματικών Πατέρων με εγνωσμένη πατερική διδασκαλία και βιωτή. Αυτοί οι πνευματικοί Πατέρες, ακόμη κι αν δεν κατέχουν υψηλές θέσεις στη διοίκηση της Εκκλησίας, φρουρούν ακοίμητοι το ποίμνιο και δεν θα επιτρέψουν ούτε την άμβλυνση του ορθοδόξου αισθητηρίου των πιστών ούτε την προσχώρησή του σε ομάδες ακραίου ζηλωτισμού.
Αν είχαν την ελάχιστη πνευματική ευαισθησία, αν οι πνευματικοί τους οφθαλμοί δεν είχαν νοσήσει από οικουμενιστική μυωπία θα μπορούσαν να διακρίνουν την πλάνη των αιρετικών από την Αλήθεια του Κυρίου Ιησού. Τυφλοί όμως και τυφλωμένοι από τη δόξα, την καλοπέραση, την εκκοσμίκευση οδηγούνται σε συγκρητιστικές πράξεις σκανδαλίζοντας τους πιστούς και στερώντας από τους αιρετικούς την «καλή ανησυχία» για την Ορθοδοξία. Ας μη λησμονούν όμως το λόγο του Κυρίου «Οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνω, δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. ιη΄, 8).
Αν οι οικουμενιστές συνεχίσουν να κωφεύουν μπροστά στις αγωνιώδεις φωνές των παραδοσιακών κληρικών, μοναχών και λαϊκών θα πρέπει να γνωρίζουν πως αυτομάτως μόνοι τους οδηγούνται μακράν της Αληθείας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, σε οδούς αιρέσεως και κακοδοξίας, παρασύροντας μαζί τους και πολλά «υπάκουα» πνευματικά τέκνα τους. Η ευθύνη τους για το τέλος αυτού του δρόμου είναι πολύ μεγάλη.
Ο πειρασμός της ακατάπαυστης οικουμενιστικής δράσης επισκόπων, κληρικών και λαϊκών αντιμετωπίζεται από τους ορθοδόξους κληρικούς και πιστούς με προσευχή και πολλή προσοχή και διάκριση. Οι κινήσεις των Οικουμενιστών παρακολουθούνται στενά και η σταδιακή απομάκρυνσή τους από την Ορθοδοξία δεν γίνεται όχι μόνο αποδεκτή αλλά ούτε καν ανεκτή. Ο φιλοπαπικός βηματισμός κάποιων οικουμενιστών τους οδήγησε ήδη στην μετάληψη της παπικής όστιας, τη στιγμή που οι συμπροσευχές αποτελούν πλέον καθημερινό φαινόμενο, όπως φανερώνουν αποκαλυπτικές φωτογραφίες και βίντεο στο διαδίκτυο. Καθώς απομακρύνονται από τη Χάρη του Θεού οι οικουμενιστές, όπως οι αιρετικοί κάθε εποχής, είναι βέβαιο πως θα προκόψουν επί τα χείρω πλανώντες και πλανώμενοι.
Η αίρεση του οικουμενισμού εξυπηρετεί άλλωστε και τα σχέδια των πολιτικών κυβερνήσεων της Νέας Εποχής. Τούτο οδηγεί σε επαφές και κοινές δράσεις των οικουμενιστών με πολιτικούς αρχηγούς δήθεν για την καταπολέμηση της φτώχειας, την προστασία του περιβάλλοντος ή την επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης, ο αληθινός όμως στόχος είναι η κατάργηση των θρησκειών και η επικράτηση της πανθρησκείας που αποτελεί ένα συνονθύλευμα θρησκειών μέσα στο οποίο πλάνη και αλήθεια αναμειγνύονται και το φως του Χριστού συγχέεται με το σκότος αιρέσεων και πλανών.
Όσοι ακολουθούν όμως την ασφαλή οδό των Αγίων Πατέρων αρνούνται την υποταγή στην πανθρησκεία, δείχνουν ανυπακοή στους οικουμενιστές ακόμη κι αν αυτοί κατέχουν θέσεις επισκοπικές ή πατριαρχικές και εμπιστεύονται εαυτούς στις συμβουλές πνευματικών Πατέρων με εγνωσμένη πατερική διδασκαλία και βιωτή. Αυτοί οι πνευματικοί Πατέρες, ακόμη κι αν δεν κατέχουν υψηλές θέσεις στη διοίκηση της Εκκλησίας, φρουρούν ακοίμητοι το ποίμνιο και δεν θα επιτρέψουν ούτε την άμβλυνση του ορθοδόξου αισθητηρίου των πιστών ούτε την προσχώρησή του σε ομάδες ακραίου ζηλωτισμού.
