Του Δημήτρη Ζάντζα
Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο διάσπασης της Ευρωζώνης, ακόμη και με πρωτοβουλία κρατών που κατατάσσονται μεταξύ των -πιο- «ισχυρών» μελών της, όπως η Γερμανία, η Oxford Economics.
Σε έκθεσή της για το «κόστος» της Ευρωπαϊκής Κρίσης Δημοσίου Χρέους, η Oxford Economics σημειώνει ότι η πρόσφατη άνοδος των «περιφερειακών» spreads της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, αντανακλά μία αναζωπύρωση της ανησυχίας των επενδυτών για τη φερεγγυότητα των χωρών αυτών σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
Η έκθεση κάνει λόγο «σημαντικές πιθανότητες» πτώχευσης κάποιας χώρας-μέλους της Ευρωζώνης εντός της επόμενης πενταετίας, τις οποίες τοποθετεί στην περίπτωση της Ελλάδας στο 20%. Πιθανότητες 15% δίνει επίσης στο ενδεχόμενο ενός «ντόμινο» πτωχεύσεων, το οποίο θα εμπλέκει το σύνολο των χωρών της ευρωπαϊκής «περιφέρειας».
«Μία ιδιαίτερη ανησυχία αφορά το ενδεχόμενο να αποδειχθεί πολιτικά και κοινωνικά μη βιώσιμο το μέγεθος της δημοσιονομικής λιτότητας που σχεδιάζεται από τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας», όπως σημειώνεται, «ανησυχία που αυξάνεται και λόγω των ασθενών επιδόσεων που καταγράφονται σε επίπεδο ανάπτυξης».
Η Oxford Economics αναφέρει επίσης ότι το κόστος μιας κρατικής χρεοκοπίας θα είναι μεγάλο και, στο ενδεχόμενο αλυσιδωτών πτωχεύσεων όλων των χωρών των ευρωπαϊκής περιφέρειας, εκτιμάται ότι θα είναι συγκρίσιμο με τις ζημιές ύψους 600 δισ. ευρώ που υπέστησαν οι τράπεζες της Ευρωζώνης κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτική κρίσης.
Και, παρά το γεγονός ότι οι ζημιές θα είναι αρχικά επικεντρωμένες στην Ευρωζώνη, οι συνέπειες θα διαχυθούν ταχύτατα σε ολόκληρο τον κόσμο οδηγώντας σε μεγάλες και απότομες πτώσεις στις αγορές μετοχών, σε αύξηση του κόστους δανεισμού και σε πιο «σφιχτά» πιστωτικά κριτήρια, όλα -επίσης- σε επίπεδα συγκρίσιμα με τα αντίστοιχα στη διάρκεια της χρηματοπιστωτική κρίσης.
Σε περίπτωση «αλυσίδας» πτωχεύσεων στην «περιφέρεια», η Ευρωζώνη θα βυθιζόταν σε βαθιά ύφεση με το ΑΕΠ να υποχωρεί κατά 0,4% το 2011 και κατά 1,4% το 2012, σύμφωνα με την έκθεση. Ο ρυθμός ανάπτυξης θα «γυρνούσε» σε αρνητικό έδαφος και σε άλλες μεγάλες οικονομίες έως το 2012, με πτώση του ΑΕΠ κατά 0,6% τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Μ. Βρετανία. Και καθώς οι αναδυόμενες αγορές θα βρίσκονταν αντιμέτωπες με χαμηλότερες τιμές εμπορευμάτων και εκροές κεφαλαίων, ο ρυθμός ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας θα «προσγειωνόταν» το 2011-2012 σε επίπεδα μόλις 2%-2,5%.
Η Oxford Economics σημειώνει ακόμη, αναφορικά με την πιθανότητα διάσπασης της Ευρωζώνης, ότι κάποιες από τις χώρες-μέλη θα μπορούσαν να αποφασίσουν τη διακοπή των επώδυνων μέτρων λιτότητας και να επιδιώξουν να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη μέσα από την επιστροφή και την υποτίμηση των εθνικών τους νομισμάτων.
Μία άλλη πιθανότητα, αναφέρει η έκθεση, είναι να αποφασίσουν να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη χώρες που παραδοσιακά διέθεταν «σκληρό» νόμισμα, όπως η Γερμανία, αν αισθανθούν ότι η Ευρωζώνη δεν αποτελεί πια μία ζώνη νομισματικής σταθερότητας.
Η διάσπαση της Ευρωζώνης θα σημάνει μία ακόμα βαθύτερη ύφεση για τις μεγάλες οικονομίες διεθνώς το 2011 και 2012, σύμφωνα με την ίδια έκθεση, ενώ ο διευθύνων σύμβουλος της Oxford Economics, Adrian Cooper, σχολιάζει ότι η πιθανότητα κρατικών χρεοκοπιών στην Ευρωζώνη αποτελεί μία σημαντική απειλή για την πορεία της παγκόσμιας οικονομικής ανάκαμψης, στο βαθμό που μπορεί να επαναφέρει σε ύφεση όχι μόνο την Ευρώπη, αλλά και την οικονομία των ΗΠΑ.
Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο διάσπασης της Ευρωζώνης, ακόμη και με πρωτοβουλία κρατών που κατατάσσονται μεταξύ των -πιο- «ισχυρών» μελών της, όπως η Γερμανία, η Oxford Economics.
Σε έκθεσή της για το «κόστος» της Ευρωπαϊκής Κρίσης Δημοσίου Χρέους, η Oxford Economics σημειώνει ότι η πρόσφατη άνοδος των «περιφερειακών» spreads της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, αντανακλά μία αναζωπύρωση της ανησυχίας των επενδυτών για τη φερεγγυότητα των χωρών αυτών σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
Η έκθεση κάνει λόγο «σημαντικές πιθανότητες» πτώχευσης κάποιας χώρας-μέλους της Ευρωζώνης εντός της επόμενης πενταετίας, τις οποίες τοποθετεί στην περίπτωση της Ελλάδας στο 20%. Πιθανότητες 15% δίνει επίσης στο ενδεχόμενο ενός «ντόμινο» πτωχεύσεων, το οποίο θα εμπλέκει το σύνολο των χωρών της ευρωπαϊκής «περιφέρειας».
«Μία ιδιαίτερη ανησυχία αφορά το ενδεχόμενο να αποδειχθεί πολιτικά και κοινωνικά μη βιώσιμο το μέγεθος της δημοσιονομικής λιτότητας που σχεδιάζεται από τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας», όπως σημειώνεται, «ανησυχία που αυξάνεται και λόγω των ασθενών επιδόσεων που καταγράφονται σε επίπεδο ανάπτυξης».
Η Oxford Economics αναφέρει επίσης ότι το κόστος μιας κρατικής χρεοκοπίας θα είναι μεγάλο και, στο ενδεχόμενο αλυσιδωτών πτωχεύσεων όλων των χωρών των ευρωπαϊκής περιφέρειας, εκτιμάται ότι θα είναι συγκρίσιμο με τις ζημιές ύψους 600 δισ. ευρώ που υπέστησαν οι τράπεζες της Ευρωζώνης κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτική κρίσης.
Και, παρά το γεγονός ότι οι ζημιές θα είναι αρχικά επικεντρωμένες στην Ευρωζώνη, οι συνέπειες θα διαχυθούν ταχύτατα σε ολόκληρο τον κόσμο οδηγώντας σε μεγάλες και απότομες πτώσεις στις αγορές μετοχών, σε αύξηση του κόστους δανεισμού και σε πιο «σφιχτά» πιστωτικά κριτήρια, όλα -επίσης- σε επίπεδα συγκρίσιμα με τα αντίστοιχα στη διάρκεια της χρηματοπιστωτική κρίσης.
Σε περίπτωση «αλυσίδας» πτωχεύσεων στην «περιφέρεια», η Ευρωζώνη θα βυθιζόταν σε βαθιά ύφεση με το ΑΕΠ να υποχωρεί κατά 0,4% το 2011 και κατά 1,4% το 2012, σύμφωνα με την έκθεση. Ο ρυθμός ανάπτυξης θα «γυρνούσε» σε αρνητικό έδαφος και σε άλλες μεγάλες οικονομίες έως το 2012, με πτώση του ΑΕΠ κατά 0,6% τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Μ. Βρετανία. Και καθώς οι αναδυόμενες αγορές θα βρίσκονταν αντιμέτωπες με χαμηλότερες τιμές εμπορευμάτων και εκροές κεφαλαίων, ο ρυθμός ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας θα «προσγειωνόταν» το 2011-2012 σε επίπεδα μόλις 2%-2,5%.
Η Oxford Economics σημειώνει ακόμη, αναφορικά με την πιθανότητα διάσπασης της Ευρωζώνης, ότι κάποιες από τις χώρες-μέλη θα μπορούσαν να αποφασίσουν τη διακοπή των επώδυνων μέτρων λιτότητας και να επιδιώξουν να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη μέσα από την επιστροφή και την υποτίμηση των εθνικών τους νομισμάτων.
Μία άλλη πιθανότητα, αναφέρει η έκθεση, είναι να αποφασίσουν να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη χώρες που παραδοσιακά διέθεταν «σκληρό» νόμισμα, όπως η Γερμανία, αν αισθανθούν ότι η Ευρωζώνη δεν αποτελεί πια μία ζώνη νομισματικής σταθερότητας.
Η διάσπαση της Ευρωζώνης θα σημάνει μία ακόμα βαθύτερη ύφεση για τις μεγάλες οικονομίες διεθνώς το 2011 και 2012, σύμφωνα με την ίδια έκθεση, ενώ ο διευθύνων σύμβουλος της Oxford Economics, Adrian Cooper, σχολιάζει ότι η πιθανότητα κρατικών χρεοκοπιών στην Ευρωζώνη αποτελεί μία σημαντική απειλή για την πορεία της παγκόσμιας οικονομικής ανάκαμψης, στο βαθμό που μπορεί να επαναφέρει σε ύφεση όχι μόνο την Ευρώπη, αλλά και την οικονομία των ΗΠΑ.
Ρυθμοί Ανάπτυξης | Σενάριο | ||||
Καμία Πτώχευση | Πτώχευση Ελλάδας | Αλυσίδα Πτωχεύσεων | Διάσπαση Ευρωζώνης | ||
Ευρωζώνη | 2010 | 1,5% | 1,5% | 1,5% | 1,5% |
2011 | 1,3% | 0,4% | -0,4% | -2,2% | |
2012 | 1,7% | 0,7% | -1,4% | -3,3% | |
2013 | 2,0% | 1,8% | 0,3% | 0,9% | |
ΗΠΑ | 2010 | 2,6% | 2,6% | 2,6% | 2,6% |
2011 | 2,5% | 1,9% | 0,6% | 0,3% | |
2012 | 3,5% | 2,8% | -0,6% | -0,9% | |
2013 | 3,8% | 4,0% | 3,2% | 3,8% | |
Κίνα | 2010 | 9,7% | 9,7% | 9,7% | 9,7% |
2011 | 9,0% | 8,7% | 7,6% | 6,2% | |
2012 | 9,2% | 8,2% | 6,0% | 4,6% | |
2013 | 8,8% | 9,1% | 7,5% | 8,8% | |
Μ. Βρετανία | 2010 | 1,6% | 1,6% | 1,6% | 1,6% |
2011 | 2,0% | 1,6% | 0,7% | -0,4% | |
2012 | 2,7% | 2,1% | -0,6% | -2,9% | |
2013 | 3,2% | 3,2% | 1,1% | 1,0% | |
Παγκόσμια Οικονομία | 2010 | 4,5% | 4,5% | 4,5% | 4,5% |
2011 | 4,2% | 3,7% | 2,7% | 1,8% | |
2012 | 4,9% | 4,3% | 2,2% | 1,3% | |
2013 | 5,0% | 5,0% | 4,1% | 4,8% | |
Πηγή: Oxford Economics
