Οι επιστήμονες βρήκαν ένα τρόπο να να διαγράψουμε δια παντός τις επίπονες και δυσάρεστες αναμνήσεις που μας παιδεύουν.
Όπως έκανε λοιπόν και ο Τζιμ Κάρει στη ταινία "Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού" που ήθελε να διαγράψει τις αναμνήσεις που είχε από την πρώην κοπέλα του έτσι και ο καθένας μας υποστηρίζουν οι επιστήμονες θα μπορούσε να διαγράψει ό,τι τον πονά....
Ειδικότερα, η επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου Χόπκινς των ΗΠΑ κατάφερε να απομονώσει και να αφαιρέσει μια πρωτεΐνη του εγκεφάλου που ευθύνεται για την ανάκληση του φόβου σε πειράματα που διεξήγαγε σε ποντίκια.
Τα ποντίκια μετά από την παρέμβαση των επιστημόνων δεν μπορούσαν να συσχετίσουν τον φόβο με τον δυνατό θόρυβο όπως έκαναν προηγουμένως.
Μάλιστα, η μέθοδος είναι παρόμοια με την υποτιθέμενη τεχνική στην ταινία "Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού" όπου οι πρωταγωνιστές αποφάσισαν να διαγράψουν τις επίπονες αναμνήσεις του χωρισμού τους.
Οι επιστήμονες ανέφεραν, στην μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στο Science Express, ότι βασίστηκαν σε ασθενείς που η ζωή τους είχε κυριευτεί από τον φόβο για διάφορα πράγματα.
"Όταν ζεις μια τραυματική εμπειρία, δημιουργείται μια ανάμνηση φόβου που μπορεί να μη φύγει ποτέ στη ζωή σου και η οποία έχει άμεσες επιπτώσεις στη ζωή σου", τονίζει ο επικεφαλής της έρευνας Δρ, Ρίτσαρντ Χαγκανιρ, προσθέτοντας ότι "τα ευρήματα περιγράφουν αυτούς τους μοριακούς και κυτταρικούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στη διαδικασία, αυξάνοντας τις πιθανότητες να χειραγωγούν αυτούς τους μηχανισμούς με φάρμακα ενισχύοντας τη συμπεριφορική θεραπεία για τέτοιες καταστάσεις όπως η μετατραυματική διαταραχή".
"Αν και η συμπεριφορική θεραπεία έχει αποδειχθεί ότι διευκολύνει τη συναισθηματική αντίδραση σε τραυματικές αναμνήσεις, δεν καταργεί πλήρως την ανάμνηση, καθιστώντας την υποτροπή σύνηθες φαινόμενο", συνεχίζει.
Ο Δρ Χαγκανιρ και η ομάδα του επικεντρώθηκαν στα κυκλώματα νεύρων στη περιοχή των αμυγδαλών, μια περιοχή που οφείλεται για τη κλιμάκωση του φόβου.
Χρησιμοποιώντας ήχο για να ανιχνεύσουν τον φόβο στα ποντίκια, παρατήρησαν ότι συγκεκριμένα κύτταρα στις αμυγδαλές δημιουργούσαν εντονότερο κύμα όταν το ποντίκι εκτείθετο σε δυνατό ήχο.
Ειδικότερα, οι ερευνητές βρήκαν παροδικές αυξομειώσεις στην ποσότητα των πρωτεϊνών, όπου σε καταστάσεις φόβου χτυπούσαν κόκκινο μέσα σε ένα 24ωρο και εξαφανιζόντουσαν μετά από 48 ώρες.
Οι εν λόγω πρωτεΐνες είναι ασταθείς και μπορούν να μετακινηθούν από τα νευρικά κύτταρα.
"Το γενικότερο concept ήταν να αφαιρέσουμε αυτές τις πρωτεΐνες και να αποδυναμώσουμε τις συνδέσεις που γίνονται στον εγκέφαλο όταν βιώνουμε μια τραυματική εμπειρία, στην ουσία διαγράφοντας τη μνήμη", τόνισε ο καθηγητής.
Επίσης, σε άλλα πειράματα παρατήρησαν ότι η αφαίρεση των πρωτεϊνών εξαρτιόταν από τη χημική τροποποίηση της πρωτεΐνης GluA1.
Εκείνα τα ποντίκια που δεν είχαν τη χημική τροποποίηση της GluA1 ανέκτησαν τις αναμνήσεις φόβου που είχαν με το που άκουγαν έναν δυνατό ήχο ενώ αντίστοιχα τα ποντίκια που είχαν τη τροποποίηση δεν ανακαλούσαν τα γεγονότα.
"Αν και η διαγραφή της μνήμης ακούγεται σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας" , λέει ο Χουγκανιρ αυτή η μέθοδος κάποια μέρα θα είναι εφικτή για να θεραπεύονται ασθενείς που έχουν μετατραυματικό στρες από επίπονα βιώματα όπως ο πόλεμος, ο βιασμός κτλ.
πηγή
