«Πριν ακόμη ξεσπάσει η χρηματοοικονομική κρίση του 2008, η ελληνική οικονομία έπνεε τα λοίσθια, διαβιώντας σε ένα ξεφτισμένο σύστημα το οποίο ήταν λογικό κι αναμενόμενο να καταρρεύσει υπό το βάρος της κρίσης.Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας του τον Οκτώβριο του 2009, ανακάλυψε ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν ήταν 6%, όπως υποστήριζε ο προκάτοχός του, αλλά 12,7%, δηλαδή τέσσερις φορές υψηλότερο αυτού που επέτρεπαν οι κανόνες της ευρωζώνης».
Η ανακάλυψη του μεγαλύτερου ελλείμματος είναι επιπέδου ανακαλύψεων Κολόμβου. Η Νέα Γη των Ελλειμμάτων που θα οδηγήσει σε νέα χρέη, αλλά δεν μας νοιάζει γιατί είμαστε ωραίοι. Ήμασταν πεπεισμένοι όλοι ότι στην ΟΝΕ μπήκαμε με τα σωστά στοιχεία.
«Ο Παπανδρέου δεν έπαψε ολόκληρο το 2010 να λέει στους Έλληνες σκληρές αλήθειες για τη μη βιώσιμη φύση του κοινωνικού κράτους που είχαν οικοδομήσει -αλλά και να εκπέμπει διεθνώς το σήμα κινδύνου ότι η Ελλάδα ήταν το καναρίνι του ευρωπαϊκού ανθρακωρυχείου (σημείωση: μια τακτική για να ανιχνευθεί η επάρκεια οξυγόνου στα ορυχεία, έστελνε πρώτα εκεί για να «οδηγεί» τους ανθρακωρύχους, ένα δύσμοιρο καναρίνι, το οποίο και θα υφίστατο πρώτο τις συνέπειες της ενδεχόμενης ασφυξίας)».
Αυτό δεν είναι ανακάλυψη, είναι εφεύρεση, είναι τίτλος βιβλίου: “Κοινωνικό Κράτος στην Ελλάδα και άλλα διηγήματα”. Εκεί που το πείραμα απέτυχε ήταν ότι 11 εκατομμύρια «καναρίνια» ακόμη ζουν, προσπαθούν να εργασθούν, να δημιουργήσουν παρά την ασφυξία της ύφεσης που την επιτείνουν τα βάρβαρα μέτρα.
Λίαν σημαντικό: Στο ρεπορτάζ γίνεται αναφορά στις αμερικανικές ρίζες του κ. Παπανδρέου, αλλά και στο γεγονός ότι είναι «γιος ενός σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργού».
«Γεννημένος στη Μινεσότα και γιος σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργού, ο Παπανδρέου έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο λιτότητας που αύξησε τους φόρους και έθεσε χαλινό στον υπερδιογκωμένο δημόσιο τομέα, ένα πακέτο αρκετά ικανό ώστε να πείσει την Ευρώπη να μην αφήσει την Ελλάδα να πνιγεί παρά τις ταραχές που εκείνο προκάλεσε στους δρόμους της Αθήνας.
Ο Παπανδρέου υποστήριξε ότι η καταστροφή αυτή μπορούσε να λειτουργήσει αφυπνιστικά σχετικά με την απειλή που συνιστά το δημόσιο χρέος πέραν και μακράν των ευρωπαϊκών ορίων. «Δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να λύσει κάθε κράτος λειτουργώντας μόνο του», είπε. «Χρειαζόμαστε μία πιο συντονισμένη στρατηγική όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά για ολόκληρο τον κόσμο».
Μόνοι μας όχι, δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να λύσουμε τίποτα. Θέλουμε παρέα. Τους ξένους, τα λεφτά τους, τις εντολές τους για το τι πρέπει να κάνουμε στο μαγαζί μας. Προβλέπω και δάνειο από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία να παίρνουμε και πριν την εκταμίευση της δεύτερης δόσης, να έρχεται ο φύλαρχος να μετρά τους δημοσίους υπαλλήλους. Οι πλεονάζοντες θα βράζονται σε χαμηλή φωτιά.
ΓΑΠ: ο πρωθυπουργός που παίρνει τα εύσημα από τους ξένους γιατί έβαλε τη χώρα του σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Αυτός με τους global thinkers, εμείς με τους ανώνυμους drinkers, μπας και αντέξουμε. Κάποιοι στο εξωτερικό είναι πολύ ευχαριστημένοι με το ύψος των επιτοκίων…Και τέλος να καταγγείλουμε το περιοδικό γιατί δεν έχει στη λίστα τον Παπακωνσταντίνου τον μειλίχιο πολιτικό, που υπό τη σκέψη και τις πράξεις του έγινε φίρμα ο ΓΑΠ. Αφανής ήρωας ο Μετροκωνσταντίνου, μας καθησύχαζε πάντα ότι όλα θα πάνε καλά κι όλο ανακοίνωνε μέτρα. Τώρα το έχει ρίξει στη φιλοσοφία. Τι είναι μέτρα, τι είναι σταθμά, ποιος ο προορισμός του ανθρώπου, ποιο είναι το προσδόκιμο θητείας υπουργού οικονομικών με τη τρόικα στο κεφάλι του κι άλλα ερωτήματα που απασχόλησαν σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας τους μεγάλους στοχαστές…
Μικρός Οδυσσέας - antinews
