Μετά τη χρηματοδότηση των τραπεζών, τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζει σχέδιο για να τους δώσει πρόσβαση στην καθημερινή ζωή των πολιτών, λέει στην «ΕΩ» ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Κώστας Πουπάκης, με αφορμή το νομοσχέδιο για την ηλεκτρονική υποβολή αποδείξεων μέσω bar code, το οποίο ενέχει κινδύνους για τα ατομικά δικαιώματα και το προσωπικό απόρρητο του καταναλωτή.
Ο γνωστός συνδικαλιστής μας λέει επίσης ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα «φθηνού εργατικού κόστους» και ότι οι υπουργοί Εργασίας του ΠΑΣΟΚ δίνουν απλόχερα γη και ύδωρ στα μεγάλα συμφέροντα, ανοίγοντας το δρόμο σε ξένα funds να εξαγοράσουν τα πάντα έναντι «πινακίου φακής». Επίσης, μας ενημερώνει ότι 500.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα, απασχολούνται χωρίς κοινωνική ασφάλιση!
Σημείωση elora.gr: Παραθέτουμε πρώτα την επίμαχη απάντηση του κ. Πουπάκη και εν συνεχεία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Νίκο Χιδίρογλου.
Μας είπατε ότι το προτεινόμενο από την κυβέρνηση νομοσχέδιο για την ηλεκτρονική υποβολή αποδείξεων μέσω bar code, ενέχει κινδύνους για τα ατομικά δικαιώματα και το προσωπικό απόρρητο του καταναλωτή. Όλα δείχνουν ότι κάποιοι, περιλαμβάνω εδώ και τους κερδοσκόπους, έχουν βάλει στο μάτι τα προσωπικά μας δεδομένα και θέλουν να μας σκιαγραφήσουν όλους. Αλήθεια, πού το πάνε με αυτή τη μεθόδευση; Προσπαθούν να χειραγωγήσουν τις ζωές μας; Κινδυνεύει κ. Πουπάκη η ελευθερία μας;
Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να εφαρμόσει απερίσκεπτα και βιαστικά ένα εισπρακτικό μέτρο χωρίς να υπολογίζει βασικά θέματα προστασίας του καταναλωτή όπως το θεμελιώδες δικαίωμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων του. Επικαλούμενη «υποδείξεις της Τρόικας» κάνει τον Έλληνα φορολογούμενο πειραματόζωο.
Ακόμα και η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έχει επιφυλάξεις σχετικά με το προτεινόμενο σχέδιο καθώς δεν εμποδίζει θεσμικά και πρακτικά την πρόσβαση τρίτων σε προσωπικά δεδομένα των πολιτών. Καμία σχετική διαδικασία, που να διασφαλίζει ότι δεν απειλούνται απόρρητα προσωπικά δεδομένα δεν έχει ανακοινωθεί από την κυβέρνηση. Αντίθετα, οι ειδήσεις κάνουν λόγο για συμμετοχή και τρίτων φορέων όπως είναι οι τράπεζες, μέσα από την παροχή των ηλεκτρονικών καρτών και τη χρήση των τερματικών τους συστημάτων. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος με την κατάλληλη τεχνολογία θα μπορεί να βλέπει τις αγορές μας, να συλλέγει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τις καταναλωτικές συνήθειες, το καταναλωτικό προφίλ των πολιτών και την τυχόν εκμετάλλευσή του από τρίτους.
Φυσικά κάτι τέτοιο απαγορεύεται από το ελληνικό και κοινοτικό δίκαιο. Δικαίως έχει αντιδράσει και η Ελληνική Εκκλησία για το απροκάλυπτο ηλεκτρονικό φακέλωμα και σε κάθε περίπτωση πρέπει να συστρατευτούμε όλοι στον αγώνα της για να μην περάσει αυτό το πραγματικά επικίνδυνο μέτρο.
Πιο συγκεκριμένα, η ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία ορίζουν επακριβώς τα όρια και τις προϋποθέσεις σε θέματα προστασίας προσωπικών δεδομένων. Όπως τονίζει και ο αρμόδιος ευρωπαίος επίτροπος σε συνέχεια σχετικής ερώτησής μας «η επεξεργασία υπόκειται στις εθνικές διατάξεις για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών». Η κυβέρνηση, με το σχέδιό της, είναι αντίθετη με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, με τα αρμόδια εθνικά όργανα που προστατεύουν το προσωπικό απόρρητο και με ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Μετά τη χρηματοδότηση των τραπεζών, τώρα ετοιμάζει σχέδιο για να τους δώσει πρόσβαση στην καθημερινή ζωή των πολιτών.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Αύξηση των ορίων ηλικίας, μείωση των συντάξεων, πολλοί είναι αυτοί που έσπευσαν να συνταξιοδοτηθούν. Πώς θα αντέξουν όμως έτσι τα ασφαλιστικά ταμεία;
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, χωρίς τον στοιχειώδη κοινωνικό διάλογο και χωρίς να πραγματοποιήσει καμία αναλογιστική μελέτη ή μελέτη κοινωνικών επιπτώσεων, προχώρησε ετσιθελικά σε μια, χωρίς προηγούμενο, ολοκληρωτική ανατροπή κεκτημένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Απόλυτα εναρμονισμένη με τις επιταγές της Τρόικας, με αποφάσεις, μάλιστα, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούσαν και τις εντολές της, αντιμετώπισε ένα κορυφαίο κοινωνικό ζήτημα με προχειρότητα, επιλέγοντας μια κοντόφθαλμη λύση, που δε διασφαλίζει τη μακροβιότητα του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και αγνοεί παντελώς το ζήτημα της επάρκειας των συντάξεων.
Ταυτόχρονα, με την ελλιπή ενημέρωση και την ακολουθούμενη τακτική των «διαρροών» δημιουργήθηκε κλίμα πανικού σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, με αποτέλεσμα τη μαζική συνταξιοδότησή τους, που διαμόρφωσε συνθήκες διάλυσης σε πολλούς Οργανισμούς και Υπηρεσίες. Η «άτακτη» αυτή φυγή δημιουργεί σοβαρά προβλήματα επιβίωσης των Ταμείων Κύριας Σύνταξης και παράλληλα αλλοιώνει τα ευρήματα των αναλογιστικών μελετών, που διενεργούνται για τα Επικουρικά Ταμεία, τα αποτελέσματα των οποίων θα κρίνουν τις απολαβές των κόπων και των εισφορών μιας ζωής για πολλούς συνανθρώπους μας. Το Ασφαλιστικό, κατά την άποψή μου, δε μεταρρυθμίστηκε για να εξυγιανθεί, απλά θυσιάστηκε ο κοινωνικός του ρόλος, προκειμένου η Κυβέρνηση να παρουσιάσει, προσωρινά, καλύτερα νούμερα στην Τρόικα.
Έγινε αυτό που πολλοί φοβούνταν. Πλέον, κερδοφόρες επιχειρήσεις, με επιχειρήματα της κακιάς ώρας, μειώνουν τους μισθούς των εργαζομένων τους. Ήταν αυτή τελικά η στόχευση της κυβέρνησης, να διευκολύνει το κεφάλαιο;
Με την ψήφιση του «Πολυνομοσχεδίου», η σημερινή Κυβέρνηση έδωσε τη δυνατότητα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, στις επιχειρήσεις να μειώσουν σημαντικά τους μισθούς και τα ημερομίσθια, μέσα από την υπογραφή των Ειδικών Επιχειρησιακών Συμβάσεων. Ο βασικός μισθός θα γίνει σε λίγο το μισθολογικό «ταβάνι» για ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού, και σε συνδυασμό με τον «αφοπλισμό» του ΟΜΕΔ, η εργασία μπαίνει, πλέον, στην «προκρούστεια κλίνη» των διακυμάνσεων της προσφοράς και της ζήτησης, με σημαντικές απώλειες και για τα έσοδα των Ασφαλιστικών Ταμείων. Με ψεύτικα επιχειρήματα και αιτιάσεις για δήθεν ανταγωνιστικότητα και ξένες επενδύσεις, η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα «φθηνού εργατικού κόστους» και οι εργαζόμενοι βρίσκονται ανυπεράσπιστοι μπροστά στην ασυδοσία ορισμένων μεγαλοεργοδοτών. Την ώρα που η παραγωγικότητα και η αξιοπρέπεια τους βυθίζονται, δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και εντείνονται οι κοινωνικές ανισότητες και ο κατακερματισμός της αγοράς εργασίας.
Μας λέτε πως το ΠΑΣΟΚ μας θέλει όλους υπαλλήλους πολυεθνικών, γι αυτό και οδηγεί στην καταστροφή τους μικρομεσαίους. Έχετε μάλιστα πει, ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετατρέπει τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα σε «είλωτες μιας χρήσης». Αυτό αποτελεί εμπειρική παρατήρηση με βάση τα δεδομένα, ή θεωρία συνωμοσίας;
Αναμφίβολα, μέσα από μια σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών, από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά της η σημερινή Κυβέρνηση έως σήμερα, οι εκάστοτε υπουργοί Εργασίας δίνουν απλόχερα «γη και ύδωρ» στα μεγάλα συμφέροντα, ανοίγοντας το δρόμο σε ξένα funds να εξαγοράσουν τα πάντα έναντι «πινακίου φακής».
Η μικρή και μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, βρίσκεται ανυπεράσπιστη, με τις τράπεζες να κλείνουν προκλητικά τη στρόφιγγα της δανειοδότησης. Τα χιλιάδες λουκέτα στην αγορά είναι η πιο ισχυρή απόδειξη της εγκατάλειψης των εμπόρων και των βιοτεχνών, σε έναν στρεβλό και κακώς εννοούμενο ανταγωνισμό, «όπου το μεγάλο ψάρι κυριολεκτικά τρώει το μικρό».
Η κατάργηση στην πράξη των κλαδικών συμβάσεων, η θεσμοθέτηση 12μηνης δοκιμαστικής περιόδου (όπου δεν προβλέπεται αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης), η άναρχη επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας, η ουσιαστική απελευθέρωση των απολύσεων, η μείωση των αποζημιώσεων και η «μονιμοποίηση» της ενοικίασης και των εργολαβιών ανοίγουν διάπλατα την πόρτα για ατομικές συμβάσεις και μισθούς πολύ κάτω από τα 739.5 € της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, με στόχο τη δημιουργία ενός αναλώσιμου και φτηνού εργατικού δυναμικού “μιας χρήσης”.
Πώς θα αντιστραφεί τώρα αυτή η αντιλαϊκή πολιτική, πριν η χώρα μας μετατραπεί σε εργασιακό γκουλάγκ; Και πώς θα περιφρουρηθούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις; Γιατί κάθε φορά που υπάρχει μαζικότητα, συμβαίνουν περίεργα και δη αιματηρά πράγματα, που τρομάζουν τον κόσμο;
Η πολιτική αυτή δε μπορεί να αντιστραφεί, πρέπει να ανατραπεί. Απαιτείται ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, που έχοντας ως επίκεντρό του τον άνθρωπο και όχι τους αριθμούς, θα συνδυάζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κοινωνική συνοχή με την ανταγωνιστικότητα. Υπάρχουν δυνατότητες, υπάρχουν πολιτικές και εναλλακτικό σχέδιο απέναντι στα κυβερνητικά αδιέξοδα και τους ευφάνταστους μονόδρομους. Η επιλογή του Μνημονίου είναι μια «λάθος συνταγή». Η Ν.Δ. και προσωπικά ο Πρόεδρος της κ. Αντώνης Σαμαράς δικαιώνονται για την ξεκάθαρη αντιμνημονιακή θέση, έστω και τώρα, ας ακούσουν οι κυβερνώντες τις προτάσεις του για την τόνωση της αγοράς, τις δημόσιες επενδύσεις και την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων.
Όπως είχα υποστηρίξει και ως Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ, οι κινητοποιήσεις πρέπει να περιφρουρούνται και από τους ίδιους τους διοργανωτές τους, ώστε να απομονωθούν ακραία στοιχεία και να αποφευχθούν προβοκατόρικες ενέργειες, που αποθαρρύνουν τον κόσμο να κατέβει στο πεζοδρόμιο και να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στην Κυβέρνηση.
Σε αντίθετη περίπτωση, είχα προτείνει τη διεξαγωγή διαμαρτυριών και σε άλλους χώρους, εκτός του κέντρου της Αθήνας, ώστε να είναι πιο ελέγξιμες και να μην προκαλούνται φθορές σε περιουσίες πολιτών και καταστηματαρχών. Να υιοθετήσουμε αν χρειαστεί και εναλλακτικούς τρόπους διαμαρτυρίας, που αξιοποιώντας εργαλεία των μοντέρνων καιρών (π.χ. διαδίκτυο κ.λπ) θα ενισχύσουν τη μαζικότητα των κινητοποιήσεων, διασφαλίζοντας τον ειρηνικό τους χαρακτήρα. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα επιτύχουμε τη μεγιστοποίηση της συμμετοχής σε αυτές και κατ' επέκταση τη δικαίωση των αιτημάτων και των αγώνων μας.
Είναι σήμερα ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός, σε συνθήκες μάλιστα οξύτατης οικονομικής κρίσης, η λύση; Και αν ναι, πώς μπορεί να μετουσιωθεί σε επίπεδο δράσεων;
Πιστεύω ακράδαντα ότι η εφαρμογή ριζοσπαστικά-κοινωνικά φιλελεύθερων πολιτικών μπορεί να οδηγήσει στην έξοδο της χώρας από την ύφεση. Το κράτος πρέπει να παρεμβαίνει στην ελεύθερη αγορά για να διασφαλίσει ένα υγιές πλαίσιο ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας, μια ελεύθερη κοινωνική οικονομία της αγοράς, απαλλαγμένη από χρόνια δομικά προβλήματα, λογικές ολιγοπωλίων και μονοπωλίων, καθώς και από τον παρασιτισμό των μεσαζόντων. Παράλληλα βασικές προτεραιότητες πρέπει να αποτελέσουν, πρώτον, η προστασία του κοινωνικού συνόλου, δεύτερον η ενδυνάμωση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και τρίτον, η καλύτερη δυνατή διαχείριση και αξιοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων και των πηγών του εθνικού πλούτου, στην κατεύθυνση της κοινωνικής ανταποδοτικότητας.
Οι εργαζόμενοι και η μεσαία τάξη είναι η βάση του κοινωνικά φιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, σε μια κοινωνία που δεν υποτάσσεται στη λογική του κέρδους και δεν διαλύεται στο όνομα των λίγων. Μια κοινωνία που δίνει ελπίδα και διαχέει ευκαιρίες σε όλους, ασφάλεια σε όσους την έχουν ανάγκη, προοπτική σε κάθε δημιουργική προσπάθεια και ισχυροποίηση στα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα. Η κοινωνική αλληλεγγύη αναδεικνύεται σε κεντρική έννοια και πρώτη ύλη για την καταπολέμηση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων. Η ελευθερία του πολίτη, άλλωστε, κινδυνεύει μόνο από τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες και τις πολιτικοοικονομικές εξαρτήσεις.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του Κώστα Σημίτη, θεσμοθέτησαν το 2001 την «ενοικίαση» εργαζομένων, που παραπέμπει σε ένα είδος απεχθούς για τις κοινωνικές μας αξίες, εργασιακής σκλαβιάς. Αυτό έχει καταγγελθεί διεθνώς; Στη Σοσιαλιστική Διεθνή, όπου ηγείται ο κ. Παπανδρέου, τα γνωρίζουν αυτά κ. Πουπάκη; Τι λέει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γι’ αυτό το απίστευτο αίσχος;
Είναι αλήθεια, ότι το 2001 θεσμοθετήθηκαν οι ΕΠΑ (Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης), που δραστηριοποιούνται στην ενοικίαση εργαζομένων. Η ενοικίαση αποτελεί την πιο ακραία μορφή εργασιακής επισφάλειας, σύγχρονο δουλεμπόριο δηλαδή. Θα μπορούσε, εν μέρει, να γίνει αποδεκτή αν είχε μικρή χρονική διάρκεια και λειτουργούσε σαν μια μεταβατική κατάσταση προς την πλήρη και σταθερή απασχόληση, και όχι μόνο ως μέσο για την απόκτηση ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων από τις επιχειρήσεις. Το έργο της Κυβέρνησης Σημίτη, έρχεται να ολοκληρώσει η σημερινή Κυβέρνηση με την επιμήκυνση του χρόνου ενοικίασης από 18 σε 36 μήνες, που ουσιαστικά μονιμοποιεί αυτό το καθεστώς απασχόλησης.
Βεβαίως και τα γνωρίζει αυτά η Σοσιαλιστική Διεθνής, άλλωστε τα πιο επώδυνα, αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα σε χώρες της Ε.Ε. έχουν παρθεί από Σοσιαλιστικές Κυβερνήσεις. Νεοφιλελεύθερος Σοσιαλισμός….
Πολύς κόσμος αναρωτιέται πού είναι η ΓΣΕΕ κ. Πουπάκη, την ώρα που κατεδαφίζονται όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων. Λοιπόν, πού είναι;
Πράγματι το Συνδικαλιστικό Κίνημα μοιάζει αδύναμο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οι πλειοψηφούσες δυνάμεις εγκλωβισμένες σε κομματικές εξαρτήσεις δεν μπορούν να αποτελέσουν ισχυρό ανάχωμα στις κυβερνητικές επιλογές. Η νωχελική αντίδραση των Συνδικάτων απέτρεψε τη δημιουργία ενός μαζικού λαϊκού κινήματος.
Όταν χθες κατεβαίναμε στο «πεζοδρόμιο» και με δυναμικές κινητοποιήσεις πετυχαίναμε διετείς Συλλογικές Συμβάσεις με 13.5% αύξηση, σήμερα κάποιοι ανέχονται και πανηγυρίζουν όταν υπογράφουν Συμβάσεις με μηδενικές αυξήσεις ή και μειώσεις του 10 και 15%.
Όταν χθες σε κάθε άκουσμα της φράσης «Μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού» τα Συνδικάτα ξεσηκώνονταν με απεργίες διαρκείας και συλλαλητήρια, τις οποίες μάλιστα στήριζαν φανατικά και συμμετείχαν σε αυτές, τόσο ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, όσο και το μεγαλύτερο μέρος του κυβερνητικού επιτελείου, σήμερα σφυρίζουν αδιάφορα και μιλάνε για δήθεν αναγκαιότητες, ενώ οι κινητοποιήσεις σε επίπεδο Συνομοσπονδίας αντί να κλιμακώνονται αραιώνουν μέρα με τη μέρα. Από την επαναστατική γυμναστική των προηγούμενων χρόνων, με στείρα άρνηση, λαϊκισμό και απεργία για την απεργία, η ΓΣΕΕ τώρα επιλέγει την απραξία μέσα από την τακτική της ανώδυνης διαμαρτυρίας απέναντι στα πιο επώδυνα αντεργατικά μέτρα.
Η αναδιοργάνωση των Συνδικάτων και ο εκσυγχρονισμός των θέσεών τους, είναι επιτακτική ανάγκη. Η ακηδεμόνευτη δράση του Συνδικαλιστικού Κινήματος, στην οποία πάντα πίστευα και αγωνίστηκα σκληρά για αυτή - αψηφώντας το πολιτικό κόστος, είναι χρέος απέναντι στις χιλιάδες των εργαζόμενων, που εκπροσωπεί. Η πλήρης ταύτιση με λόγο ή πράξεις με τις πολιτικές ηγεσίες μόνο αποσυσπείρωση μπορεί να προκαλέσει.
Κάποτε, ο κ. Παπανδρέου, προεκλογικά, το 2004, από το Λαύριο, είχε κάνει λόγο για ανασφάλιστη εργασία. Ήταν αυτό το προοίμιο της σημερινής θύελλας;
Δε γνωρίζω αν ήταν ή όχι προοίμιο, πάντως σήμερα η «μαύρη» εργασία λαμβάνει πραγματικά διαστάσεις θύελλας, με ιδιαίτερα δυσμενείς συνέπειες για τους εργαζόμενους, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και την οικονομία συνολικότερα. Σύμφωνα με τα πρόσφατα δημοσιοποιημένα στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας για το 2010, περισσότεροι από 500.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα απασχολούνται χωρίς κοινωνική ασφάλιση. Η σημερινή Κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έχει υιοθετήσει αποτελεσματικές πολιτικές καταπολέμησης της αδήλωτης εργασίας, αλλά παίρνει μέτρα, που έμμεσα την τροφοδοτούν, με την αποδυνάμωση των ελέγχων, τη μείωση των εισοδημάτων, την επέκταση της εργασιακής επισφάλειας, την αύξηση της φορολογίας, τη διόγκωση της ανεργίας και τις ανύπαρκτες πολιτικές ενίσχυσης της πρόσβασης στην αγορά εργασίας ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Πριν από λίγο καιρό, ο Αιγύπτιος εργάτης Ασίζ Εμάντ, πατέρας τεσσάρων παιδιών, έχασε τη ζωή του ενώ εργαζόταν εκτός νομίμου ωραρίου και ανασφάλιστος, σε κτίριο του Υπουργείου Εργασίας. Αυτό είναι ο νέος κόσμος τον οποίο μας ετοιμάζουν οι θιασώτες της παγκόσμιας διακυβέρνησης;
Το Υπουργείο Εργασίας μετατράπηκε σε χώρο και φυσικής εξόντωσης των εργαζομένων. Είναι απαράδεκτο στον αρμόδιο δημόσιο φορέα-εγγυητή της εργασιακής νομιμότητας για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας και τη διασφάλιση της αξιοπρεπούς και ασφαλούς δουλειάς, να παρέχονται υπηρεσίες εκτός νομίμου ωραρίου, σε απάνθρωπες συνθήκες και μάλιστα από ανασφάλιστους εργαζόμενους. Όταν αδυνατείς να εξασφαλίσεις την τήρηση των εργατικών κανόνων στα του οίκου σου, πώς θα μπορέσεις να επιτύχεις την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας σε μια πλήρως απορυθμισμένη αγορά εργασίας; Όταν ευαγγελίζεσαι τη διαφάνεια παντού, πώς είναι δυνατόν να αποκρύπτεις εσκεμμένα τις πραγματικές διαστάσεις ενός τραγικού γεγονότος; Οι δημόσιες συμβάσεις με τις εταιρείες εργολάβων φαίνεται ότι υπογράφηκαν “με τη μορφή του κατεπείγοντος”, όπως και οι νόμοι για τις εργασιακές σχέσεις.
Πολλά νοικοκυριά έχουν μείνει χωρίς ρεύμα, γιατί αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και την ίδια ώρα, η κυβέρνηση αυξάνει τα τιμολόγια… Πως πρέπει να αντιδράσουν οι πολίτες;
Ο περιβόητος «εξορθολογισμός» των τιμολογίων πλήττει φτωχούς και μικρομεσαίους και επιδοτεί τους έχοντες και την υψηλή κατανάλωση. Σήμερα, 100.000 νοικοκυριά βρίσκονται χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και 200.000 κινδυνεύουν με διακοπή της παροχής. Το ηλεκτρικό ρεύμα από κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται σε πολυτέλεια και η τιμολογιακή πολιτική από μέσο προστασίας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων εξελίσσεται σε εργαλείο οικονομικής τους εξόντωσης. Όπως προκύπτει και από τις απαντήσεις που μας έδωσε η Κομισιόν στις σχετικές ερωτήσεις που καταθέσαμε, ακόμη και οι ευρωπαϊκές οδηγίες είναι ξεκάθαρες σε θέματα προστασίας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων και διασφάλισης της πρόσβασής τους σε βασικά κοινωνικά αγαθά όπως το ρεύμα.
Αντιστρόφως ανάλογες ωστόσο αποδεικνύονται οι προθέσεις της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που κλιμακώνει την επίθεσή της στα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα, στα εργατικά και αγροτικά νοικοκυριά της χώρας, με νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και αναπροσαρμογή του ΦΠΑ για το ηλεκτρικό ρεύμα από το 11 στο 13%. Πολύ φοβόμαστε ότι οι αυξήσεις και η επινόηση νέων χρεώσεων αποτελούν την «πρώτη δόση» ενός γενικότερου σχεδίου ανατιμήσεων για την επόμενη τριετία, που αναμένεται να «απογειώσει» το κόστος ηλεκτροδότησης των σπιτιών κατά 20-30%. Η κυβέρνηση των μεγάλων «ανατροπών» ανατρέπει για μια ακόμη φορά τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών.
πηγή
Ο γνωστός συνδικαλιστής μας λέει επίσης ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα «φθηνού εργατικού κόστους» και ότι οι υπουργοί Εργασίας του ΠΑΣΟΚ δίνουν απλόχερα γη και ύδωρ στα μεγάλα συμφέροντα, ανοίγοντας το δρόμο σε ξένα funds να εξαγοράσουν τα πάντα έναντι «πινακίου φακής». Επίσης, μας ενημερώνει ότι 500.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα, απασχολούνται χωρίς κοινωνική ασφάλιση!
Σημείωση elora.gr: Παραθέτουμε πρώτα την επίμαχη απάντηση του κ. Πουπάκη και εν συνεχεία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Νίκο Χιδίρογλου.
Μας είπατε ότι το προτεινόμενο από την κυβέρνηση νομοσχέδιο για την ηλεκτρονική υποβολή αποδείξεων μέσω bar code, ενέχει κινδύνους για τα ατομικά δικαιώματα και το προσωπικό απόρρητο του καταναλωτή. Όλα δείχνουν ότι κάποιοι, περιλαμβάνω εδώ και τους κερδοσκόπους, έχουν βάλει στο μάτι τα προσωπικά μας δεδομένα και θέλουν να μας σκιαγραφήσουν όλους. Αλήθεια, πού το πάνε με αυτή τη μεθόδευση; Προσπαθούν να χειραγωγήσουν τις ζωές μας; Κινδυνεύει κ. Πουπάκη η ελευθερία μας;
Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να εφαρμόσει απερίσκεπτα και βιαστικά ένα εισπρακτικό μέτρο χωρίς να υπολογίζει βασικά θέματα προστασίας του καταναλωτή όπως το θεμελιώδες δικαίωμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων του. Επικαλούμενη «υποδείξεις της Τρόικας» κάνει τον Έλληνα φορολογούμενο πειραματόζωο.
Ακόμα και η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έχει επιφυλάξεις σχετικά με το προτεινόμενο σχέδιο καθώς δεν εμποδίζει θεσμικά και πρακτικά την πρόσβαση τρίτων σε προσωπικά δεδομένα των πολιτών. Καμία σχετική διαδικασία, που να διασφαλίζει ότι δεν απειλούνται απόρρητα προσωπικά δεδομένα δεν έχει ανακοινωθεί από την κυβέρνηση. Αντίθετα, οι ειδήσεις κάνουν λόγο για συμμετοχή και τρίτων φορέων όπως είναι οι τράπεζες, μέσα από την παροχή των ηλεκτρονικών καρτών και τη χρήση των τερματικών τους συστημάτων. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος με την κατάλληλη τεχνολογία θα μπορεί να βλέπει τις αγορές μας, να συλλέγει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τις καταναλωτικές συνήθειες, το καταναλωτικό προφίλ των πολιτών και την τυχόν εκμετάλλευσή του από τρίτους.
Φυσικά κάτι τέτοιο απαγορεύεται από το ελληνικό και κοινοτικό δίκαιο. Δικαίως έχει αντιδράσει και η Ελληνική Εκκλησία για το απροκάλυπτο ηλεκτρονικό φακέλωμα και σε κάθε περίπτωση πρέπει να συστρατευτούμε όλοι στον αγώνα της για να μην περάσει αυτό το πραγματικά επικίνδυνο μέτρο.
Πιο συγκεκριμένα, η ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία ορίζουν επακριβώς τα όρια και τις προϋποθέσεις σε θέματα προστασίας προσωπικών δεδομένων. Όπως τονίζει και ο αρμόδιος ευρωπαίος επίτροπος σε συνέχεια σχετικής ερώτησής μας «η επεξεργασία υπόκειται στις εθνικές διατάξεις για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών». Η κυβέρνηση, με το σχέδιό της, είναι αντίθετη με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, με τα αρμόδια εθνικά όργανα που προστατεύουν το προσωπικό απόρρητο και με ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Μετά τη χρηματοδότηση των τραπεζών, τώρα ετοιμάζει σχέδιο για να τους δώσει πρόσβαση στην καθημερινή ζωή των πολιτών.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Αύξηση των ορίων ηλικίας, μείωση των συντάξεων, πολλοί είναι αυτοί που έσπευσαν να συνταξιοδοτηθούν. Πώς θα αντέξουν όμως έτσι τα ασφαλιστικά ταμεία;
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, χωρίς τον στοιχειώδη κοινωνικό διάλογο και χωρίς να πραγματοποιήσει καμία αναλογιστική μελέτη ή μελέτη κοινωνικών επιπτώσεων, προχώρησε ετσιθελικά σε μια, χωρίς προηγούμενο, ολοκληρωτική ανατροπή κεκτημένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Απόλυτα εναρμονισμένη με τις επιταγές της Τρόικας, με αποφάσεις, μάλιστα, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούσαν και τις εντολές της, αντιμετώπισε ένα κορυφαίο κοινωνικό ζήτημα με προχειρότητα, επιλέγοντας μια κοντόφθαλμη λύση, που δε διασφαλίζει τη μακροβιότητα του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και αγνοεί παντελώς το ζήτημα της επάρκειας των συντάξεων.Ταυτόχρονα, με την ελλιπή ενημέρωση και την ακολουθούμενη τακτική των «διαρροών» δημιουργήθηκε κλίμα πανικού σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, με αποτέλεσμα τη μαζική συνταξιοδότησή τους, που διαμόρφωσε συνθήκες διάλυσης σε πολλούς Οργανισμούς και Υπηρεσίες. Η «άτακτη» αυτή φυγή δημιουργεί σοβαρά προβλήματα επιβίωσης των Ταμείων Κύριας Σύνταξης και παράλληλα αλλοιώνει τα ευρήματα των αναλογιστικών μελετών, που διενεργούνται για τα Επικουρικά Ταμεία, τα αποτελέσματα των οποίων θα κρίνουν τις απολαβές των κόπων και των εισφορών μιας ζωής για πολλούς συνανθρώπους μας. Το Ασφαλιστικό, κατά την άποψή μου, δε μεταρρυθμίστηκε για να εξυγιανθεί, απλά θυσιάστηκε ο κοινωνικός του ρόλος, προκειμένου η Κυβέρνηση να παρουσιάσει, προσωρινά, καλύτερα νούμερα στην Τρόικα.
Έγινε αυτό που πολλοί φοβούνταν. Πλέον, κερδοφόρες επιχειρήσεις, με επιχειρήματα της κακιάς ώρας, μειώνουν τους μισθούς των εργαζομένων τους. Ήταν αυτή τελικά η στόχευση της κυβέρνησης, να διευκολύνει το κεφάλαιο;
Με την ψήφιση του «Πολυνομοσχεδίου», η σημερινή Κυβέρνηση έδωσε τη δυνατότητα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, στις επιχειρήσεις να μειώσουν σημαντικά τους μισθούς και τα ημερομίσθια, μέσα από την υπογραφή των Ειδικών Επιχειρησιακών Συμβάσεων. Ο βασικός μισθός θα γίνει σε λίγο το μισθολογικό «ταβάνι» για ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού, και σε συνδυασμό με τον «αφοπλισμό» του ΟΜΕΔ, η εργασία μπαίνει, πλέον, στην «προκρούστεια κλίνη» των διακυμάνσεων της προσφοράς και της ζήτησης, με σημαντικές απώλειες και για τα έσοδα των Ασφαλιστικών Ταμείων. Με ψεύτικα επιχειρήματα και αιτιάσεις για δήθεν ανταγωνιστικότητα και ξένες επενδύσεις, η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα «φθηνού εργατικού κόστους» και οι εργαζόμενοι βρίσκονται ανυπεράσπιστοι μπροστά στην ασυδοσία ορισμένων μεγαλοεργοδοτών. Την ώρα που η παραγωγικότητα και η αξιοπρέπεια τους βυθίζονται, δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και εντείνονται οι κοινωνικές ανισότητες και ο κατακερματισμός της αγοράς εργασίας.
Μας λέτε πως το ΠΑΣΟΚ μας θέλει όλους υπαλλήλους πολυεθνικών, γι αυτό και οδηγεί στην καταστροφή τους μικρομεσαίους. Έχετε μάλιστα πει, ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετατρέπει τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα σε «είλωτες μιας χρήσης». Αυτό αποτελεί εμπειρική παρατήρηση με βάση τα δεδομένα, ή θεωρία συνωμοσίας;
Αναμφίβολα, μέσα από μια σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών, από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά της η σημερινή Κυβέρνηση έως σήμερα, οι εκάστοτε υπουργοί Εργασίας δίνουν απλόχερα «γη και ύδωρ» στα μεγάλα συμφέροντα, ανοίγοντας το δρόμο σε ξένα funds να εξαγοράσουν τα πάντα έναντι «πινακίου φακής».
Η μικρή και μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, βρίσκεται ανυπεράσπιστη, με τις τράπεζες να κλείνουν προκλητικά τη στρόφιγγα της δανειοδότησης. Τα χιλιάδες λουκέτα στην αγορά είναι η πιο ισχυρή απόδειξη της εγκατάλειψης των εμπόρων και των βιοτεχνών, σε έναν στρεβλό και κακώς εννοούμενο ανταγωνισμό, «όπου το μεγάλο ψάρι κυριολεκτικά τρώει το μικρό».
Η κατάργηση στην πράξη των κλαδικών συμβάσεων, η θεσμοθέτηση 12μηνης δοκιμαστικής περιόδου (όπου δεν προβλέπεται αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης), η άναρχη επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας, η ουσιαστική απελευθέρωση των απολύσεων, η μείωση των αποζημιώσεων και η «μονιμοποίηση» της ενοικίασης και των εργολαβιών ανοίγουν διάπλατα την πόρτα για ατομικές συμβάσεις και μισθούς πολύ κάτω από τα 739.5 € της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, με στόχο τη δημιουργία ενός αναλώσιμου και φτηνού εργατικού δυναμικού “μιας χρήσης”.
Πώς θα αντιστραφεί τώρα αυτή η αντιλαϊκή πολιτική, πριν η χώρα μας μετατραπεί σε εργασιακό γκουλάγκ; Και πώς θα περιφρουρηθούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις; Γιατί κάθε φορά που υπάρχει μαζικότητα, συμβαίνουν περίεργα και δη αιματηρά πράγματα, που τρομάζουν τον κόσμο;
Η πολιτική αυτή δε μπορεί να αντιστραφεί, πρέπει να ανατραπεί. Απαιτείται ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, που έχοντας ως επίκεντρό του τον άνθρωπο και όχι τους αριθμούς, θα συνδυάζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κοινωνική συνοχή με την ανταγωνιστικότητα. Υπάρχουν δυνατότητες, υπάρχουν πολιτικές και εναλλακτικό σχέδιο απέναντι στα κυβερνητικά αδιέξοδα και τους ευφάνταστους μονόδρομους. Η επιλογή του Μνημονίου είναι μια «λάθος συνταγή». Η Ν.Δ. και προσωπικά ο Πρόεδρος της κ. Αντώνης Σαμαράς δικαιώνονται για την ξεκάθαρη αντιμνημονιακή θέση, έστω και τώρα, ας ακούσουν οι κυβερνώντες τις προτάσεις του για την τόνωση της αγοράς, τις δημόσιες επενδύσεις και την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων.
Όπως είχα υποστηρίξει και ως Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ, οι κινητοποιήσεις πρέπει να περιφρουρούνται και από τους ίδιους τους διοργανωτές τους, ώστε να απομονωθούν ακραία στοιχεία και να αποφευχθούν προβοκατόρικες ενέργειες, που αποθαρρύνουν τον κόσμο να κατέβει στο πεζοδρόμιο και να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στην Κυβέρνηση.
Σε αντίθετη περίπτωση, είχα προτείνει τη διεξαγωγή διαμαρτυριών και σε άλλους χώρους, εκτός του κέντρου της Αθήνας, ώστε να είναι πιο ελέγξιμες και να μην προκαλούνται φθορές σε περιουσίες πολιτών και καταστηματαρχών. Να υιοθετήσουμε αν χρειαστεί και εναλλακτικούς τρόπους διαμαρτυρίας, που αξιοποιώντας εργαλεία των μοντέρνων καιρών (π.χ. διαδίκτυο κ.λπ) θα ενισχύσουν τη μαζικότητα των κινητοποιήσεων, διασφαλίζοντας τον ειρηνικό τους χαρακτήρα. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα επιτύχουμε τη μεγιστοποίηση της συμμετοχής σε αυτές και κατ' επέκταση τη δικαίωση των αιτημάτων και των αγώνων μας.
Είναι σήμερα ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός, σε συνθήκες μάλιστα οξύτατης οικονομικής κρίσης, η λύση; Και αν ναι, πώς μπορεί να μετουσιωθεί σε επίπεδο δράσεων;
Πιστεύω ακράδαντα ότι η εφαρμογή ριζοσπαστικά-κοινωνικά φιλελεύθερων πολιτικών μπορεί να οδηγήσει στην έξοδο της χώρας από την ύφεση. Το κράτος πρέπει να παρεμβαίνει στην ελεύθερη αγορά για να διασφαλίσει ένα υγιές πλαίσιο ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας, μια ελεύθερη κοινωνική οικονομία της αγοράς, απαλλαγμένη από χρόνια δομικά προβλήματα, λογικές ολιγοπωλίων και μονοπωλίων, καθώς και από τον παρασιτισμό των μεσαζόντων. Παράλληλα βασικές προτεραιότητες πρέπει να αποτελέσουν, πρώτον, η προστασία του κοινωνικού συνόλου, δεύτερον η ενδυνάμωση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και τρίτον, η καλύτερη δυνατή διαχείριση και αξιοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων και των πηγών του εθνικού πλούτου, στην κατεύθυνση της κοινωνικής ανταποδοτικότητας.
Οι εργαζόμενοι και η μεσαία τάξη είναι η βάση του κοινωνικά φιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, σε μια κοινωνία που δεν υποτάσσεται στη λογική του κέρδους και δεν διαλύεται στο όνομα των λίγων. Μια κοινωνία που δίνει ελπίδα και διαχέει ευκαιρίες σε όλους, ασφάλεια σε όσους την έχουν ανάγκη, προοπτική σε κάθε δημιουργική προσπάθεια και ισχυροποίηση στα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα. Η κοινωνική αλληλεγγύη αναδεικνύεται σε κεντρική έννοια και πρώτη ύλη για την καταπολέμηση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων. Η ελευθερία του πολίτη, άλλωστε, κινδυνεύει μόνο από τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες και τις πολιτικοοικονομικές εξαρτήσεις.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του Κώστα Σημίτη, θεσμοθέτησαν το 2001 την «ενοικίαση» εργαζομένων, που παραπέμπει σε ένα είδος απεχθούς για τις κοινωνικές μας αξίες, εργασιακής σκλαβιάς. Αυτό έχει καταγγελθεί διεθνώς; Στη Σοσιαλιστική Διεθνή, όπου ηγείται ο κ. Παπανδρέου, τα γνωρίζουν αυτά κ. Πουπάκη; Τι λέει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γι’ αυτό το απίστευτο αίσχος;
Είναι αλήθεια, ότι το 2001 θεσμοθετήθηκαν οι ΕΠΑ (Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης), που δραστηριοποιούνται στην ενοικίαση εργαζομένων. Η ενοικίαση αποτελεί την πιο ακραία μορφή εργασιακής επισφάλειας, σύγχρονο δουλεμπόριο δηλαδή. Θα μπορούσε, εν μέρει, να γίνει αποδεκτή αν είχε μικρή χρονική διάρκεια και λειτουργούσε σαν μια μεταβατική κατάσταση προς την πλήρη και σταθερή απασχόληση, και όχι μόνο ως μέσο για την απόκτηση ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων από τις επιχειρήσεις. Το έργο της Κυβέρνησης Σημίτη, έρχεται να ολοκληρώσει η σημερινή Κυβέρνηση με την επιμήκυνση του χρόνου ενοικίασης από 18 σε 36 μήνες, που ουσιαστικά μονιμοποιεί αυτό το καθεστώς απασχόλησης.
Βεβαίως και τα γνωρίζει αυτά η Σοσιαλιστική Διεθνής, άλλωστε τα πιο επώδυνα, αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα σε χώρες της Ε.Ε. έχουν παρθεί από Σοσιαλιστικές Κυβερνήσεις. Νεοφιλελεύθερος Σοσιαλισμός….
Πολύς κόσμος αναρωτιέται πού είναι η ΓΣΕΕ κ. Πουπάκη, την ώρα που κατεδαφίζονται όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων. Λοιπόν, πού είναι;
Πράγματι το Συνδικαλιστικό Κίνημα μοιάζει αδύναμο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οι πλειοψηφούσες δυνάμεις εγκλωβισμένες σε κομματικές εξαρτήσεις δεν μπορούν να αποτελέσουν ισχυρό ανάχωμα στις κυβερνητικές επιλογές. Η νωχελική αντίδραση των Συνδικάτων απέτρεψε τη δημιουργία ενός μαζικού λαϊκού κινήματος.
Όταν χθες κατεβαίναμε στο «πεζοδρόμιο» και με δυναμικές κινητοποιήσεις πετυχαίναμε διετείς Συλλογικές Συμβάσεις με 13.5% αύξηση, σήμερα κάποιοι ανέχονται και πανηγυρίζουν όταν υπογράφουν Συμβάσεις με μηδενικές αυξήσεις ή και μειώσεις του 10 και 15%.
Όταν χθες σε κάθε άκουσμα της φράσης «Μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού» τα Συνδικάτα ξεσηκώνονταν με απεργίες διαρκείας και συλλαλητήρια, τις οποίες μάλιστα στήριζαν φανατικά και συμμετείχαν σε αυτές, τόσο ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, όσο και το μεγαλύτερο μέρος του κυβερνητικού επιτελείου, σήμερα σφυρίζουν αδιάφορα και μιλάνε για δήθεν αναγκαιότητες, ενώ οι κινητοποιήσεις σε επίπεδο Συνομοσπονδίας αντί να κλιμακώνονται αραιώνουν μέρα με τη μέρα. Από την επαναστατική γυμναστική των προηγούμενων χρόνων, με στείρα άρνηση, λαϊκισμό και απεργία για την απεργία, η ΓΣΕΕ τώρα επιλέγει την απραξία μέσα από την τακτική της ανώδυνης διαμαρτυρίας απέναντι στα πιο επώδυνα αντεργατικά μέτρα.
Η αναδιοργάνωση των Συνδικάτων και ο εκσυγχρονισμός των θέσεών τους, είναι επιτακτική ανάγκη. Η ακηδεμόνευτη δράση του Συνδικαλιστικού Κινήματος, στην οποία πάντα πίστευα και αγωνίστηκα σκληρά για αυτή - αψηφώντας το πολιτικό κόστος, είναι χρέος απέναντι στις χιλιάδες των εργαζόμενων, που εκπροσωπεί. Η πλήρης ταύτιση με λόγο ή πράξεις με τις πολιτικές ηγεσίες μόνο αποσυσπείρωση μπορεί να προκαλέσει.
Κάποτε, ο κ. Παπανδρέου, προεκλογικά, το 2004, από το Λαύριο, είχε κάνει λόγο για ανασφάλιστη εργασία. Ήταν αυτό το προοίμιο της σημερινής θύελλας;
Δε γνωρίζω αν ήταν ή όχι προοίμιο, πάντως σήμερα η «μαύρη» εργασία λαμβάνει πραγματικά διαστάσεις θύελλας, με ιδιαίτερα δυσμενείς συνέπειες για τους εργαζόμενους, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και την οικονομία συνολικότερα. Σύμφωνα με τα πρόσφατα δημοσιοποιημένα στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας για το 2010, περισσότεροι από 500.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα απασχολούνται χωρίς κοινωνική ασφάλιση. Η σημερινή Κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έχει υιοθετήσει αποτελεσματικές πολιτικές καταπολέμησης της αδήλωτης εργασίας, αλλά παίρνει μέτρα, που έμμεσα την τροφοδοτούν, με την αποδυνάμωση των ελέγχων, τη μείωση των εισοδημάτων, την επέκταση της εργασιακής επισφάλειας, την αύξηση της φορολογίας, τη διόγκωση της ανεργίας και τις ανύπαρκτες πολιτικές ενίσχυσης της πρόσβασης στην αγορά εργασίας ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Πριν από λίγο καιρό, ο Αιγύπτιος εργάτης Ασίζ Εμάντ, πατέρας τεσσάρων παιδιών, έχασε τη ζωή του ενώ εργαζόταν εκτός νομίμου ωραρίου και ανασφάλιστος, σε κτίριο του Υπουργείου Εργασίας. Αυτό είναι ο νέος κόσμος τον οποίο μας ετοιμάζουν οι θιασώτες της παγκόσμιας διακυβέρνησης;
Το Υπουργείο Εργασίας μετατράπηκε σε χώρο και φυσικής εξόντωσης των εργαζομένων. Είναι απαράδεκτο στον αρμόδιο δημόσιο φορέα-εγγυητή της εργασιακής νομιμότητας για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας και τη διασφάλιση της αξιοπρεπούς και ασφαλούς δουλειάς, να παρέχονται υπηρεσίες εκτός νομίμου ωραρίου, σε απάνθρωπες συνθήκες και μάλιστα από ανασφάλιστους εργαζόμενους. Όταν αδυνατείς να εξασφαλίσεις την τήρηση των εργατικών κανόνων στα του οίκου σου, πώς θα μπορέσεις να επιτύχεις την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας σε μια πλήρως απορυθμισμένη αγορά εργασίας; Όταν ευαγγελίζεσαι τη διαφάνεια παντού, πώς είναι δυνατόν να αποκρύπτεις εσκεμμένα τις πραγματικές διαστάσεις ενός τραγικού γεγονότος; Οι δημόσιες συμβάσεις με τις εταιρείες εργολάβων φαίνεται ότι υπογράφηκαν “με τη μορφή του κατεπείγοντος”, όπως και οι νόμοι για τις εργασιακές σχέσεις.
Πολλά νοικοκυριά έχουν μείνει χωρίς ρεύμα, γιατί αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και την ίδια ώρα, η κυβέρνηση αυξάνει τα τιμολόγια… Πως πρέπει να αντιδράσουν οι πολίτες;
Ο περιβόητος «εξορθολογισμός» των τιμολογίων πλήττει φτωχούς και μικρομεσαίους και επιδοτεί τους έχοντες και την υψηλή κατανάλωση. Σήμερα, 100.000 νοικοκυριά βρίσκονται χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και 200.000 κινδυνεύουν με διακοπή της παροχής. Το ηλεκτρικό ρεύμα από κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται σε πολυτέλεια και η τιμολογιακή πολιτική από μέσο προστασίας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων εξελίσσεται σε εργαλείο οικονομικής τους εξόντωσης. Όπως προκύπτει και από τις απαντήσεις που μας έδωσε η Κομισιόν στις σχετικές ερωτήσεις που καταθέσαμε, ακόμη και οι ευρωπαϊκές οδηγίες είναι ξεκάθαρες σε θέματα προστασίας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων και διασφάλισης της πρόσβασής τους σε βασικά κοινωνικά αγαθά όπως το ρεύμα.
Αντιστρόφως ανάλογες ωστόσο αποδεικνύονται οι προθέσεις της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που κλιμακώνει την επίθεσή της στα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα, στα εργατικά και αγροτικά νοικοκυριά της χώρας, με νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και αναπροσαρμογή του ΦΠΑ για το ηλεκτρικό ρεύμα από το 11 στο 13%. Πολύ φοβόμαστε ότι οι αυξήσεις και η επινόηση νέων χρεώσεων αποτελούν την «πρώτη δόση» ενός γενικότερου σχεδίου ανατιμήσεων για την επόμενη τριετία, που αναμένεται να «απογειώσει» το κόστος ηλεκτροδότησης των σπιτιών κατά 20-30%. Η κυβέρνηση των μεγάλων «ανατροπών» ανατρέπει για μια ακόμη φορά τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών.
πηγή
