Σε ιστορικά χαμηλές αποτιμήσεις για τις κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, τα ισχυρά κρατικά μονοπώλια και τον -ήδη υποθηκευμένο, μέσω του Μνημονίου- πλούτο της χώρας επιβάλλει εσπευσμένα γενικό πωλητήριο η τρόικα.
Η κυβέρνηση δεν πουλάει, χαρίζει, εφόσον συναινέσει στις απαιτήσεις των δανειστών, καθώς με την απαξίωση των αποτιμήσεων κατά 70-80% εντός και εκτός χρηματιστηρίου την τελευταία τριετία, κάθε εγχείρημα ιδιωτικοποίησης με τις σημερινές τιμές ισοδυναμεί με εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Πολύ δε μάλλον, όταν πλέον ανοίγει ο δρόμος για την παραχώρηση στρατηγικών υποδομών, είτε μέσω πώλησης είτε...... μέσω μακροχρόνιων συμβάσεων. Αν αύριο το Ελληνικό Δημόσιο αποφάσιζε και μπορούσε να πουλήσει και την τελευταία μετοχή που κατέχει σε εισηγμένη επιχείρηση, θα εισέπραττε όλα κι όλα 6,6 δισ. ευρώ.
Από 43 δισ. στα 17 δισ. σήμερα
Από το 2007, τη χρονιά δηλαδή που ξέσπασε η κρίση, μέχρι σήμερα, η συνολική χρηματιστηριακή αξία των 11 επιχειρήσεων, στις οποίες διατηρεί πλειοψηφική ή μειοψηφική συμμετοχή το Ελληνικό Δημόσιο, έχει μειωθεί κατά 60% ή πάνω από 26 δισ. ευρώ. Ξεπερνούσε τα 43 δισ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2007 και σήμερα διαμορφώνεται κοντά στα 17 δισ. ευρώ, όσα περίπου δηλαδή έχει εισπράξει από αποκρατικοποιήσεις τα τελευταία 15 χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, υπό τις εντολές της τρόικας, η κυβέρνηση δείχνει ότι ξαναγράφει σε λευκό χαρτί το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων. Μέχρι σήμερα υπολόγιζε ότι θα αντλήσει 7 δισ. ευρώ την τριετία 2011-2013. Τώρα λέει «ό,τι πάρετε, 50 δισ. ευρώ», μέχρι το 2015, που, για να τα εισπράξει, θα πρέπει να πουλήσει περιουσία πολλαπλάσιας αξίας, αλλά και να ισοπεδώσει κάθε γνωστή μέχρι σήμερα διαδικασία ιδιωτικοποίησης, υιοθετώντας πρακτικές απ' ευθείας αναθέσεων, κατάργησης κάθε περιβαλλοντικού περιορισμού ως προς τις χρήσεις γης και να εκχωρήσει πλέον στρατηγικές υποδομές.
Τα 15 δισ. ευρώ θα επιχειρήσει να τα πάρει φέτος και του χρόνου, με την «αξιοποίηση» του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό (για 5 δισ. ευρώ μιλούσε η αρχική συμφωνία με το Κατάρ) και τις ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της Ενέργειας (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ), της Υδρευσης (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), των λιμανιών (ΟΛΠ, ΟΛΘ και άλλοι δέκα οργανισμοί διαχείρισης λιμένων), των τηλεπικοινωνιών (20% του ΟΤΕ ), του τζόγου (ΟΠΑΠ), αλλά και των Μεταφορών (τρένα, λεωφορεία κ.ά.) να βρίσκονται ψηλότερα στη λίστα των προτεραιοτήτων.
2013-15: Τριετία εκποιήσεων
Ο εκπρόσωπος της Ε.Ε. στην τρόικα, Σερβάς Ντερούζ, έθεσε ανοιχτά θέμα αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ, για την οποία η κυβέρνηση έχει πει σε όλους τους τόνους ότι η διατήρηση του 51% αποτελεί «κόκκινη γραμμή». Η Επιχείρηση, που είχε πέρυσι κέρδη κοντά στο 1 δισ. ευρώ, αποτιμάται σήμερα στο Χ.Α. λιγότερο από 3 δισ. ευρώ.
Παράλληλα, είπε πως δεν υπάρχει λόγος να κρατά το 20% του ΟΤΕ το Δημόσιο και εκτίμησε ότι το κράτος πρέπει να διαθέσει τις μετοχές των δύο επιχειρήσεων και να περιοριστεί σε εποπτικό ρόλο. Στην Ενέργεια «τρέχει» ήδη η διαδικασία για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, όπου κρίσιμο σημείο είναι αν θα παραχωρηθεί και η υποδομή μέσω του ΔΕΣΦΑ. Παράλληλα, στα σκαριά βρίσκεται η θεσμοθέτηση του φορέα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, που θα αναλάβει τους διαγωνισμούς παραχώρησης πετρελαιοπιθανών περιοχών.
Η τριετία 2013-2015 θα είναι, κατά τις δηλώσεις Ντερούζ, η περίοδος εκποίησης των στρατηγικών υποδομών της χώρας. Τότε θα βγουν στο σφυρί οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται τα αεροδρόμια της χώρας, τα λιμάνια, αλλά και η ακίνητη περιουσία -το ΙΟΒΕ την έχει εκτιμήσει σε συνολικά 300 δισ. ευρώ-, με στόχο να εισπραχθούν συνολικά 15 δισ. ευρώ.
Οι μεταφορές, οι αστικές συγκοινωνίες και η αμυντική βιομηχανία της χώρας (ΕΑΒ, ΕΛΒΟ, ΕΑΣ) αποτελούν επίσης υποψήφια προς πώληση περιουσία, εφόσον η «εξυγίανσή τους» διαμορφώσει προϋποθέσεις κερδοφορίας για τους ιδιώτες. Ηδη προωθείται μερική ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ακίνητης περιουσίας της, με συμβάσεις παραχώρησης, ενώ άγνωστο παραμένει τι θα συμβεί με τις υπόλοιπες εταιρείες του Δημοσίου (ΟΑΣΑ, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ, ΕΘΕΛ, ΤΡΑΜ, ΟΑΣΘ και ΟΣΕ), αν δηλαδή θα ιδιωτικοποιηθούν, με το Δημόσιο να κρατά τις υποδομές. *
