Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους και καταδεικνύουν την εξαθλίωση του κράτους μας που ανήμπορο κοιτά αδιάφορα απέναντι στα 2.500 παιδιά τα οποία βρίσκουν καταφύγιο σε δημόσια ιδρύματα παιδικής προστασίας ή σε ιδιωτικές δομές φροντίδας, όπως αυτές των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και της Εκκλησίας.
Δεν το χωρά ο ανθρώπινους νους πως στην Ελλάδα του 2012 υπάρχουν...
γονείς οι οποίοι φτάνουν στο απελπιστικό σημείο μην μπορώντας να μεγαλώσουν και να ταΐσουν τα παιδιά τους, να τα δίνουν σε ιδρύματα.
Το σημαντικό όμως έργο αυτών των ιδρυμάτων τώρα απειλείται στον βωμό των περικοπών μεσούσης της οικονομικής κρίσης!!
Επιπλέον τα φαινόμενα ασιτίας παιδιών στα σχολεία που ολοένα αυξάνονται είναι γεγονός. Οι τσάντες τους είναι άδειες από φαγητό. Οι γονείς τους δεν έχουν χρήματα ούτε για να τους φτιάξουν ένα σάντουιτς ή να τους δώσουν για πάρουν ένα κουλουράκι από το κυλικείο του σχολείου.
Οι περισσότερες περιπτώσεις υποσιτισμού εντοπίζονται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπως προέκυψε από τις επισκέψεις του Συνηγόρου του Πολίτη στα σχολεία.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα παιδιά πηγαίνουν σε σχολεία και κάνουν μάθημα σε κρύες αίθουσες τουρτουρίζοντας από το κρύο με τα χεράκια τους να τρέμουν κάθε φορά που πρέπει να τα βγάλουν από τις τσέπες τους για να γράψουν.
Ο κ. Μόσχος αναφέρθηκε, επίσης, στη βία στο μαθητικό πληθυσμό, που εξελίσσεται σε
ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα και εκδηλώνεται με νέες συμπεριφορές, και η οποία μπορεί να μην οφείλεται στην οικονομική κρίση.
Μεγάλες διαστάσεις προσλαμβάνει και το φαινόμενο της διαρροής των μαθητών, κυρίως εκείνων που τελειώνοντας το γυμνάσιο δεν συνεχίζουν στο λύκειο, ενώ πυκνώνουν και τα θέματα που σχετίζονται με την ψυχική υγεία των μαθητών.
«Το δραματικότερο στοιχείο που αναδείχθηκε από την οικονομική κρίση είναι το θέμα του υποσιτισμού παιδιών» ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας της ΟΛΜΕ, σημειώνοντας ότι «οι εκπαιδευτικοί που πρώτοι επισήμαναν το πρόβλημα, αρχικά χλευάστηκαν από το υπουργείο Παιδείας».
www.naro.g
