ΝΕΕΣ ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΑΪΔΗ
Ἀπὸ τὸ ἰστολόγιο Ἤγγικεν
Μαρτύρια 1η) Ὁ παππούλης ἦταν πάντα φίλος μὲ τὰ παιδάκια. Τὰ ἀγαποῦσε ὑπερβολικά. Ξέραμε λοιπὸν ὅτι ὅταν προέκυπτε ἕνα θέμα μὲ παιδὶ θὰ ἔκανε μεγάλο ἀγώνα γιὰ νὰ τὸ βοηθήσει. Ἔτσι σκεφτήκαμε νὰ τὸν ρωτήσουμε γιὰ ἕνα κοριτσάκι 8, 9 χρόνων ποὺ εἶχε μία δύσκολη συμπεριφορά. Ἦταν πάντα δύσκολο παιδὶ καὶ μὲ τὸ παραμικρὸ γκρινίαζε καὶ ὅλο αἰσθανόταν ἀδικημένο καὶ περιφρονημένο. Ρωτήσαμε τὸν π. Ἰωάννη γιατί αὐτὸ τὸ κοριτσάκι εἶχε αὐτὲς τὶς τάσεις; Μᾶς εἶπε ὁ παππούλης ὅτι γιὰ κάποιον λόγο αὐτὸ τὸ παιδὶ ἔζησε τὴν ἀνησυχία καὶ τὶς δυσκολίες τῆς μητέρας σὲ κάποια φάση στὸ παρελθόν, κυρίως στὴν ἐγκυμοσύνη, καὶ ὅτι δέχεται ἐξωτερικὴ ἐπήρεια δαιμονική, δὲν εἶναι δαιμονισμένο, ὅμως ὁ πονηρὸς παρεμβαίνει στὴν ζωή του καὶ τοῦ δημιούργει αὐτὸ τὸ ἄγχος. Πρέπει εἶπε νὰ γίνει ἁγιασμὸς γὶ αὐτὸ τὸ παιδί, νὰ πίνει συνέχεια τὸ πρωὶ ἁγιασμὸ καὶ ἔδωσε καὶ κάποιες προσευχοῦλες ἐπιπρόσθετα καὶ μὲ βεβαιότητα εἶπε ὅτι θὰ ἠρεμήσει. Κατόπιν αὐτοῦ λοιπὸν κάλεσε ἡ οἰκογένεια τὸν ἱερέα τῆς περιοχῆς στὸ σπίτι γιὰ νὰ γίνει...
ἁγιασμός. Μαζεύτηκε ἡ οἰκογένεια ὅλη στὸ σπίτι καὶ ἐν ἀναμονὴ τοῦ ἱερέως καθόταν γύρω ἀπὸ τὸ τραπέζι. Τὸ κοριτσάκι ἦταν ἥσυχο καὶ δὲν εἶχε κανένα πρόβλημα ὕγειας. Ξαφνικὰ καὶ λίγα λεπτὰ πρὶν φθάσει ὁ ἱερέας ἄρχισε νὰ διαμαρτύρεται ὅτι πόνα ἡ κοιλία του κι ὅτι θέλει νὰ κάνει ἐμετό. Εἶχε ξαπλώσει κάτω στὸ πάτωμα κι ἔκλαιγε...Μὲ τὸ ποὺ μπῆκε στὸ σπίτι ὁ ἱερέας βλέπει μία κατάσταση σὲ ταραχή. Μὰ τί ἔχει τὸ παιδὶ ρωτάει; Τοῦ εἶπαν τὰ πράγματα πὼς ἔχουν καὶ αὐτὸς πλησίασε νὰ ρωτήσει τὸ παιδὶ τί αἰσθάνεται! Ξαφνικὰ τὸ παιδὶ τρέχει στὸ μπάνιο κι ἄρχισε νὰ κάνει ἐμετὸ καὶ νὰ κλαίει. Ἀφοῦ πέρασε ἡ δύσκολη ἐκείνη στιγμὴ καὶ λίγο συνῆρθε τὸ κοριτσάκι ἔγινε ὁ ἁγιασμὸς χωρὶς παραιτερω παρατράγουδα. Ἔτσι ὅλοι ἀντιληφτηκαν ὅτι ὁ πειρασμὸς προσπάθησε νὰ ἐμποδίσει τὸν ἁγιασμὸ γιατί τρέμει τὴν δύναμη τοῦ Κύριού μας.
Μαρτύρια 2η)
Ὅταν ἐπισκεπτόμουν τὸ χωρίο πάντα πήγαινα, καὶ μὲ τὴν οἰκογένειά μου κυρίως, στὸ σπίτι τοῦ π. Ἰωάννη ποὺ ἦταν δίπλα στὸ προσκύνημα τοῦ Ἄγ. Ραφαὴλ στὸ Νεοχωρι Κερκινης Σερρων. Κάθε φόρα μᾶς σταύρωνε μὲ τὸ λαδάκι ἀπὸ τὴν ἀκοίμητη κανδηλα ποὺ ὑπάρχει στὸ σαλόνι τοῦ σπιτιοῦ. Μιλούσαμε, μᾶς συμβούλευε καὶ μᾶς ἀσπαζόταν μὲ ἀγάπη ὅλη τὴν οἰκογένεια. Ἦταν τέλη Ἰουλίου τοῦ 2009. Ὁ π. Ἰωάννης ἦταν σπίτι τοῦ ἀλλὰ δύσκολα μποροῦσε νὰ μιλήσει, ἡ μᾶλλον καθόλου. Ἔτσι δύσκολα δεχόταν καὶ κόσμο. Ἔτυχε ὅμως τὴν Κυριακὴ ἐκείνη καὶ μετὰ τὴν θεία λειτουργία νὰ ἀνοίξει τὴν θύρα ἡ πρεσβύτερα καὶ νὰ ἐπιτραπεῖ στὸν κόσμο νὰ πάνε νὰ πάρουν τὴν εὐχή του. Πῆγα κι ἔγω καὶ φίλησα τὸ χέρι του καὶ κάθησα σὲ μίαν ἄκρη. Μιλοῦσε ὁ κόσμος ἀλλὰ ὁ παππούλης δὲν μποροῦσε νὰ μιλήσει. Μόνο εἶχε ἕνα γλυκυτατο ὑπερκόσμιο χαμόγελο καὶ μᾶς παρατηροῦσε μὲ πατρικὴ ἀγάπη ὅλους. Καθήσαμε λίγο καὶ ἀφοῦ εἴχαμε ἤδη προσκυνήσει καὶ ἀλοιφτει μὲ λαδάκι, εἴπαμε νὰ φύγουμε , νὰ ξεκουραστεῖ. Φίλησαν τὸ χέρι ὅλοι καὶ περίμενα τελευταῖος. Τὴν ὥρα ποὺ πῆγα νὰ πάρω τὴν εὐχή του μὲ πιάνει μὲ τὰ δύο του χεριὰ τὸ κεφάλι σφιχτὰ καὶ μὲ ἀσπάστηκε μὲ ἰδιαίτερη θερμή. Ἦταν πρώτη φόρα ποὺ ἦταν τόσο ἐκδηλωτικός. Σκέφτηκα ὅτι ἤθελε νὰ μοῦ πεῖ ἕνα εὐχαριστῶ γιὰ κάποιες ἐργασίες ποὺ ἔκανα στὴν ἐκκλησία κι ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ μιλήσει μου ἔδειξε ἔτσι τὴν χαρά του. Κι ὅμως... πιστεύω τώρα ἀκράδαντα ὅτι ἄλλη ἦταν ἡ αἰτία. Μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐπίσκεψη ἔφυγα γιὰ ὀλιγοήμερες διακοπὲς στὴν Σπαρτὴ καὶ θὰ ξαναγύριζα κοντὰ στὸν δεκαπενταύγουστο. Κατὰ τὸ μεσημεράκι τῆς 4ης Αὐγούστου μὲ πῆρε τήλ. ἡ πεθερά μου στὸ κινητό. Ἤμασταν ὅλη ἡ οἰκογένεια στὸ αὐτοκίνητο ἔξω ἀπὸ τὸ Γυθειο καὶ μοῦ εἶπε τὸ δυσάρεστο νέο. Ἔφυγε ὁ παππούλης μου εἶπε, δὲν θὰ τὸν ξαναδεῖς πιά... Τότε κατάλαβα γιατί μὲ εἶχε ἀποχαιρετήσει μὲ τέτοια ἔνταση καὶ θερμή... ἤθελε νὰ μοῦ πεῖ ὅτι πλέον φεύγει καὶ αὐτὴ ἦταν ἡ τελευταία φόρα ποὺ τὰ εἴπαμε ἐν ζωή!!!
Μαρτύρια 3η)
Μία δεσποινίδα ἤθελε νὰ παντρευτεῖ καὶ μᾶς εἶπε νὰ ρωτήσουμε τὸν π. Ἰωάννη ὅτι ἐνῶ ἔχει τόσα τυχερὰ δὲν ἔχει παντρευτεῖ ἀκόμη.
- Μὰ βρὲ παιδί μου καλὴ κοπελλα εἶναι μᾶς εἶπε ἀλλὰ εἶναι λίγο ἀπότομη. Μόλις κάτι πάει νὰ στρώσει αὐτὴ μὲ τὸν χαρακτήρα τῆς διώχνει τοὺς ἄντρες!!!
-Τὴν γνωρίζεις πάτερ προσωπικὰ τὸν ρώτησα; ὄχι βρὲ παιδί μου ἀλλὰ ἔτσι ὅπως μου τὰ λές...
Εἶδε μέσα ἀπὸ τὴν γενικὴ δυσκολία νὰ παντρευτεῖ ὅτι τὸ πρόβλημα ἦταν ὁ χαρακτήρας της κι ὄχι ἄλλη αἰτία. Εἶχε ὁ πάτερ μεγάλο διορατικὸ χάρισμα. Ἐμεῖς ποὺ τὴν ξέραμε καταλάβαμε ὅτι εἶχε ἀπόλυτο δίκιο.Τῆς τὸ εἴπαμε καὶ αὐτὴ συμφώνησε ὅτι τῆς ἔκανε τέλεια ἀκτινογραφία ὁ παππούλης!!
Μαρτύρια 4η)
Μᾶς ἔλεγε μία ξαδέλφη τῆς γυναίκας μου ποὺ εἶχε πολλὲς οἰκογενειακὲς σχέσεις μὲ τὴν οἰκογένεια τοῦ παππούλη:
- Μοῦ ἔλεγε ὁ παππούλης ὅτι θὰ ἔρθει μεγάλη πείνα στὴν Ἑλλάδα, ὅμως θὰ τὴν ἀντέξει ὁ κόσμος, θὰ εἶναι πιὸ ἤπια ἀπὸ ὅσο λέγανε ὅτι θὰ εἶναι. Νὰ ἔχετε καὶ κάνα κηπάκι , θὰ σᾶς βοηθήσει ἐκεῖνον τὸν καιρό...
