Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΩΝ «ΔΩΔΕΚΑΘΕΪΣΤΩΝ» ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ!
Ιδού! Η...πατρώα θρησκεία σας, «δωδεκαθεϊστές»!!!
Έχει παρατραβήξει πολύ αυτή η ιστοριούλα. Ανθέλληνες και πεμπτοφαλλαγγίτες - πιόνια ξενοκίνητων, σκοτεινών δυνάμεων, να προσπαθούν να διχάσουν τους Έλληνες μοιράζοντας "πιστοποιητικά ελληνικότητας" και "ελληνολατρείας". Ανιστόρητοι προπαγανδιστές, που εκμεταλλευόμενοι την άγνοια πολλών, χτυπούν ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ (μιας και αυτή τους ενοχλεί) με δύο τρόπους: Την "αθεϊα" και την "πατρώα θρησκεία".
Σε εισαγωγικά και τα δύο, γιατί πολύ απλά ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ! Σε αυτή την ανάρτηση, θα εξηγήσουμε το ΓΙΑΤΙ στο δεύτερο πλοκάμι του νεοταξικού σιωνισμού, δηλαδή τον "δωδεκαθεϊσμό".
Τι μας λένε όλοι αυτοί οι "υπερέλληνες";;; Πως εκείνοι "λατρεύουν τους θεούς των προγόνων μας, των Ελλήνων και όχι τον εβραιοχριστιανισμό"!
Των προγόνων σας είπατε;;; ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ;;;
Όχι, δεν τα λέμε εμείς οι "ιουδαιοχριστιανοί"! Αλλά Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ, Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ! Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, που γράφει σχετικά:
Ιστορίαι Β' 4: «...Δώδεκά τε θεών επωνυμίας έλεγον πρώτους Αιγυπτίους νομίσαι και Έλληνας παρά σφέων αναλαβείν, βωμούς τε και αγάλματα και νηούς θεοίσι απονείμαι σφέας πρώτους και ζώα εν λίθοισι εγγλύψαι...»
Μετάφραση: "Λένε επίσης ότι πρώτοι οι Αιγύπτιοι δημιούργησαν τα ονόματα των δώδεκα θεών τα οποία υιοθέτησαν οι Έλληνες και ότι ήταν οι πρώτοι που ίδρυσαν βωμούς, αγάλματα και ναούς προς τιμήν των θεών και χάραξαν μορφές πάνω σε πέτρα".
Ιστορίαι Β' 50: «Σχεδόν δε και πάντων τα ονόματα των θεών εξ Αιγύπτου ελήλυθε ες Ελλάδα. Διότι μεν γαρ εκ των βαρβάρων ήκει, πυνθανόμενος ούτω ευρίσκω εόν·δοκέω δ'ων μάλιστα απ' Αιγύπτου απίχθαι. Ότι γαρ δη μη Ποσειδεώνος και Διοσκούρων, ως και πρότερόν μοι ταύτα είρηται, και Ήρης και Ιστίης και Θέμιος και Χαρίτων και Νηρηίδων, των άλλων θεών Αιγυπτίοισι αιεί κοτε τα ουνόματα εστι εν τη χώρη. Λέγω δε τα λέγουσι αυτοί Αιγύπτιοι.
Των δε ου φασι θεών γινώσκειν τα ουνόματα, ούτοι δε μοι δοκέουσι υπό Πελασγών ονομασθήναι, πλην Ποσειδώνος. Τούτον δε τον θεόν παρά Λιβύων επύθοντο·ουδαμοί γαρ απ' αρχής Ποσειδεωνος ουνομα έκτηνται ει μη Λίβυες, και τιμώσι τον θεόν τουτον αιεί. Νομίζουσι δ'ων Αιγύπτιοι ουδ' ήρωσι ουδε».
Των δε ου φασι θεών γινώσκειν τα ουνόματα, ούτοι δε μοι δοκέουσι υπό Πελασγών ονομασθήναι, πλην Ποσειδώνος. Τούτον δε τον θεόν παρά Λιβύων επύθοντο·ουδαμοί γαρ απ' αρχής Ποσειδεωνος ουνομα έκτηνται ει μη Λίβυες, και τιμώσι τον θεόν τουτον αιεί. Νομίζουσι δ'ων Αιγύπτιοι ουδ' ήρωσι ουδε».
Μετάφραση: "Τα ονόματα όλων σχεδόν των θεών ήρθαν στην Ελλάδα από την Αίγυπτο [Ο Ηρόδοτος δεν εννοεί βέβαια ότι τα ίδια τα ονόματα των θεών του Ελληνικού πανθέου ήρθαν από την Αίγυπτο (γνωρίζει τη διαφορά στις ονομασίες τους, π.χ. Άμμων και Ζευς,), αλλά επειδή το όνομα αντιπροσωπεύει το σημαινόμενο, ότι οι ελληνικοί θεοί προσδιορίστηκαν και η λατρεία τους εγκαθιδρύθηκε και καθορίστηκε με βάση τους Αιγυπτιακούς]. Ξέρω από τις έρευνες που έκανα ότι ήρθαν απ' έξω και συγκεκριμένα από την Αίγυπτο, διότι τα ονόματα αυτά ήταν γνωστά στους Αιγύπτιους από τα βάθη των αιώνων με μόνες εξαιρέσεις, όπως είπα ήδη τα ονόματα του Ποσειδώνα και των Διόσκουρων [Ο Ποσειδών και οι Διόσκουροι ήταν προστάτες των ναυτικών. Οι Αιγύπτιοι όμως μισούσαν τη θάλασσα, οπότε δεν είχαν θαλάσσιες θεότητες] καθώς και της Ήρας, της Εστίας, της Θέμιδας, των Χαρίτων και των Νηρηίδων. Έχω την μαρτυρία των ίδιων των Αιγυπτίων γι' αυτό. Πιστεύω ότι οι θεοί, τους οποίους ισχυρίζονται ότι δεν γνωρίζουν, πήραν τα ονόματα τους από τους Πελασγούς [Εδώ πρόκειται για τους Πελασγούς που μετανάστευσαν αργότερα στη Αττική (βλ. ) και όχι για τους πρώτους κατοίκους του ελληνικού χώρου με αυτό το όνομα], εκτός από τον Ποσειδώνα, τον οποίο έμαθαν από τους Λίβυους. Γιατί οι Λίβυοι είναι ο μόνος λαός που γνώριζε ανέκαθεν το όνομα του Ποσειδώνα και τον λάτρευε από την αρχαιότητα. Οι ήρωες δεν έχουν θέση στη θρησκεία των Αιγυπτίων".
Ιστορίαι Β' 52:«Έθυον δε πάντα πρότερον οι Πελασγοί θεοίσι επευχόμενοι, ως εγώ εν Δωδώνη οίδα ακουσας, επωνυμίην δε ουδ' ουνομα εποιεύντο ουδενί αυτων·ου γαρ ακηκόεσάν κω. Θεους δε προσωνόμασάν σφεας από του τοιούτου ότι κόσμω θέντες τα πάντα πρήγματα και πάσας νομάς είχον. Έπειτε δε χρόνου πολλού διεξελθόντος επύθοντο εκ της Αιγύπτου απικόμενα τα ουνόματα των θεών των άλλων, Διονύσου δε ύστερον πολλώ επύθοντο·και μετά χρόνον εχρηστηριάζοντο περί των ουνομάτων εν Δωδώνη·το γαρ δη μαντηιον τουτο νενόμισται αρχαιότατον των εν Έλλησι χρηστηρίων είναι, και ην τον χρόνον τουτον μουνον. Επεί ων εχρηστηριάζοντο εν τη Δωδώνη οι Πελασγοί ει ανέλωνται τα ουνόματα τα από των βαρβάρων ήκοντα, ανείλε το μαντηιον χράσθαι. Από μεν δη τούτου του χρόνου έθυον τοίσι ουνόμασι των θεών χρεώμενοι·παρά δε Πελασγών Έλληνες εδεξαντο ύστερον».
Μετάφραση: "Πιο παλιά, όπως πληροφορήθηκα στη Δωδώνη, οι Πελασγοί πρόσφεραν θυσίες κάθε είδους και προσεύχονταν στους θεούς χωρίς όμως να τους δίνουν ονόματα ή τίτλους, αφού δεν είχαν ακούσει ακόμα κάτι τέτοιο. Τους αποκαλούσαν με την ελληνική λέξη "θεοί" επειδή αυτοί "έθεσαν" και τακτοποίησαν τα πάντα με την πρέπουσα τάξη και επίσης αυτοί κυβερνούσαν. Τα ονόματα των θεών έφτασαν πολύ αργότερα στην Ελλάδα από την Αίγυπτο κι έτσι τα έμαθαν οι Πελασγοί, με εξαίρεση αυτό του Διονύσου, τον οποίο γνώρισαν πολύ αργότερα· εκείνη την εποχή, λοιπόν, έστειλαν αντιπροσώπους στο μαντείο της Δωδώνης (το αρχαιότερο, και εκείνη την εποχή, μοναδικό μαντείο στην Ελλάδα) να ρωτήσουν πόσο ήταν σωστό να υιοθετήσουν βαρβαρικά στη χώρα ονόματα. Το μαντείο απάντησε ότι μπορούσαν να τα χρησιμοποιούν. Κατά συνέπεια, από εκείνη την εποχή και ύστερα, οι Πελασγοί άρχισαν να επικαλούνται τους θεούς στις θυσίες, και από αυτούς πήραν τα ονόματα όλοι οι Έλληνες".
Ιστορίαι Β' 53:«Όθεν δε εγένετο έκαστος των θεών, είτε δη αιεί ήσαν πάντες, οκοίοί τε τινες τα είδεα, ουκ ηπιστέατο μέχρι ου πρώην τε και χθές ως ειπείν λόγω. Ησίοδον γαρ και Όμηρον ηλικίην τετρακοσίοισι έτσι δοκέω μέο πρεσβυτέρους γενέσθαι και ου πλέοσι·ουτοι δε εισι οι ποιήσαντες θεογονίην Έλλησι και τοίσι θεοίσι τας επωνυμίας δόντες και τιμάς τε και τέχνας διελόντες και είδεα αυτών σημηναντες·οι δε πρότερον ποιηταί λεγόμενοι τούτων των ανδρών γενέσθαι ύστερον, έμοιγε δοκέειν, εγένοντο. Τούτων τα μεν πρώτα αι Δωδωνίδες ιρήιαι λέγουσι, τα δε ύστερα τα ες Ησίοδον τε και Όμηρον έχοντα εγώ λέγω».
Μετάφραση: "Όμως ήταν, αν μπορώ να το θέσω έτσι, μόλις χθες που οι Έλληνες έμαθαν για τη προέλευση και τη μορφή των διαφόρων θεών κι αν υπήρχαν ή όχι ανέκαθεν· γιατί ο Όμηρος και ο Ησίοδος, οι ποιητές που δημιούργησαν τη θεογονία και περιέγραψαν τους θεούς, αποδίδοντας σε αυτούς σωστά τους τίτλους, τις τιμές προς αυτούς και τις ασχολίες τους, έζησαν, πιστεύω, περίπου τετρακόσια χρόνια πριν από εμάς [γύρω στον 9ο αιώνα π.Χ.]. Όσο για τους ποιητές, που λέγεται ότι προηγήθηκαν, στη πραγματικότητα, πιστεύω, ήταν μεταγενέστεροι [Για παράδειγμα ο Ορφέας, ο Μουσαίος, ο Λίνος]. Για το πρώτο μέρος της αναφοράς μου σε αυτά τα θέματα, βασίζομαι στα λόγια της ιέρειας της Δωδώνης και για το δεύτερο μέρος, που αφορά στον Όμηρο και τον Ησίοδο, προβάλλω τις προσωπικές μου γνώμες".
Ιστορίαι Β' 58: «Πανηγύρις δε άρα και πομπάς και προσαγωγάς πρώτοι ανθρώπων Αιγύπτιοι εισι οι ποιησάμενοι, και παρά τούτων Έλληνες μεμαθήκασι. Τεκμήριον δε μοι τούτου τόδε·αι μεν γαρ φαίνονται εκ πολλού τεο χρόνου ποιεύμεναι, αι δε Ελληνικαί νεωστί εποιήθησαν».
Μετάφραση: "Επιπλέον, οι Αιγύπτιοι επινόησαν και δίδαξαν στους Έλληνες τις λατρευτικές συγκεντρώσεις, τις λιτανείες και τις λειτουργίες, γεγονός που αποδεικνύεται από την αδιαφιλονίκητη αρχαιότητα τέτοιων τελετών στην Αίγυπτο σε σύγκριση με την Ελλάδα, όπου εισήχθησαν μόλις πρόσφατα".
Όντως η ελληνική θεολογία και λατρεία από την εποχή του Ομήρου και μετά δεν είναι η αυθεντική μυκηναϊκή... Πολλοί καινούργιοι θεοί εφευρέθηκαν αργότερα με πρότυπα ξένους θεούς. Τέτοια παραδείγματα είναι ο Παν (αντιγραφή παλαιότερων αιγυπτίων ζωόμορφων θεοτήτων), ο Σέραπις (ελληνιστικό μείγμα αιγυπτίων θεών με έλληνες) και ο Ερμάνουβης (ελληνιστικό μείγμα του αιγύπτιου Άνουβη με τον έλληνα Ερμή). Όμως οι Έλληνες πρόσθεσαν και αρκετά ξένα θρησκευτικά έθιμα στη λατρεία τους, όπως η ιερή πορνεία. Την εποχή του Ηροδότου η εκπόρνευση γυναικών για θρησκευτικούς λόγους γινόταν στην Βαβυλώνα (Ιστορίαι Α' 199), ενώ στην εποχή του Στράβωνος αυτό γινόταν και στην Ελλάδα (Γεωγραφικά C.535, C.537, C.559).
Ένας από τους...αγαπημένους εισαγόμενους "θεούς" των "πατρώων", ο τραγόμορφος Πάνας, επί το έργον, σε "συνεύρεση" με κατσίκα...!
ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΟΥΝ ΠΩΣ "ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ" ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΤΡΙΨΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!
Και στείλτε τους να κάνουν σπονδές στον...Ρα και τον Ανούβη ή στον Δία και τον Ερμή...Εξάλλου, ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΝΑΙ!!!
