Πάνω από 950.000 ρομπότ εργάζονται στις βιομηχανίες όλου του κόσμου, ακόμα και στα χειρουργεία νοσοκομείων. Αν όμως μεταφερθούμε από τα εργοστάσια στα ερευνητικά εργαστήρια, το τοπίο αλλάζει εντελώς: ρομπότ παίζουν ντραμς, ανθρωποειδή χορεύουν, ανδροειδή παίζουν μπάλα, πιθηκορομπότ κάνουν σάλτους και τεχνητά κεφάλια γελούν σαν μωρά μπροστά σε μια κούκλα. Ένας ολόκληρος ζωολογικός κήπος από τεχνητά πλάσματα, που μπορούν να κινούνται, να εκφράζουν συναισθήματα και μερικές φορές να τρώνε και να χωνεύουν σαν εμάς, ή σχεδόν... Οι σχεδιαστές τους αντιγράφουν τον άνθρωπο (ανθρωποειδή ρομπότ) ή εμπνέονται από τα ζώα (ζωοειδή ρομπότ), χρησιμοποιούν ακόμα και ζωντανά όντα για να φτιάξουν βιορομπότ (υβρίδια από μηχανικά και βιολογικά μέρη). Στόχος πολλών ερευνητών δεν είναι απλά να κατασκευάσουν τέλειους μηχανικούς σκλάβους. Φιλοδοξούν κάτι περισσότερο: να χαρίσουν στον άνθρωπο τεχνητούς φίλους αρκετά αυτόνομους και ευφυείς ώστε να είναι άξιοι σύντροφοί του.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι είναι πολύ σημαντικό να δοθούν στα ρομπότ συναισθήματα εφόσον θα είναι ικανά να πραγματοποιούν διάφορες οικοκυρικές αποστολές μέσα σε ένα σπίτι.Οι σκηνοθέτες ταινιών φαντασίας είχαν οραματιστεί από πολύ παλιά ένα τέτοιο ανδροειδές το οποίο θα είναι σε θέση να κάνει διάφορες δουλειές όπως σκούπισμα,καθάρισμα ενώ θα μπορούσε να αποτελεί ακόμα και μέσο μεταφοράς για τους γηραιότερους συγγενείς.
Προς το παρόν,τα ρομπότ που είναι διαθέσιμα στην αγορά είναι ικανά να πραγματοποιήσουν μονάχα μία εργασία.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοιο είναι ήδη εφικτό. Αρκετές επιστημονικές ομάδες ανά τον κόσμο σήμερα κατασκευάζουν ρομπότ τα οποία διαθέτουν τα βασικά συναισθήματα. Εάν ένα ρομπότ νιώθει ευτυχισμένο αφού έχει καθαρίσει πολύ καλά μία βρώμικη μοκέτα τότε θα θελήσει να κάνει το ίδιο και σε μία άλλη βρώμικη επιφάνεια. Παρομοίως εάν το ρομπότ νιώσει ένοχο ή λυπημένο εφόσον έχει αποτύχει σε μία αποστολή,την επόμενη φορά θα προσπαθήσει πιο πολύ.
Στην Ιαπωνία δεκάδες εργαστήρια δουλεύουν πυρετωδώς πάνω σ’ ένα πολύπλευρο ερευνητικό πρόγραμμα με στόχο την κατασκευή ενός ανθρωποειδούς μέσα στο 2003. Το ένα εργαστήριο ερευνά πώς να το κάνει πιο εκφραστικό, το άλλο να του μάθει να χορεύει και να παίζει μουσική, το άλλο πάλι να το εκπαιδεύσει στην αναγνώριση εικόνων και προσώπων, ενώ κάποιο άλλο ασχολείται με την κίνησή του. Είναι η περίπτωση του P3, του τελευταίου παιδιού της γενιάς ανθρωποειδών που κατασκευάζει η Honda.
Ο P3 θα μπορούσε να διατεθεί στο εμπόριο τα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια. Πρώτα όμως οι σχεδιαστές του πρέπει να καταφέρουν να τον προικίσουν μ’ ένα γνωστικό σύστημα χάρη στο οποίο θ’ αναγνωρίζει αντικείμενα ή πρόσωπα και θ’ αποφασίζει μόνος του πώς να αντιδρά στα οπτικά ερεθίσματα. Μ’ όλα αυτά ασχολείται από καιρό ο Ρόντνεϊ Μπρουκς στο εργαστήριό του τεχνητής νοημοσύνης, στο ΜΙΤ της Βοστόνης. Ο στόχος του -η κατασκευή νοημόνων μηχανών- είναι ίδιος μ’ εκείνον των πρώτων ερευνών για τη δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης. Όμως η μέθοδός του βασίζεται σε δύο εντελώς διαφορετικές αρχές. Πρώτον, δεν μπορεί να υπάρξει νοημοσύνη έξω από ένα σώμα και, δεύτερον, για να μπορέσουμε να την αναπαράγουμε πρέπει οι ίδιες οι μηχανές να μάθουν ν’ αντιδρούν από μόνες τους σε κάθε νέα κατάσταση που αντιμετωπίζουν -όπως ακριβώς κάνει ένα μωρό όταν αρχίζει να εξερευνά τον κόσμο. Καμιά μορφή νοημοσύνης δεν είναι άυλη και ανεξάρτητη από το σώμα που την παράγει και επομένως θα ήταν μάταιο να προσπαθούμε να την εισαγάγουμε "άνωθεν" στις μηχανές. Αυτή λοιπόν η νέα προσέγγιση της νοημοσύνης των μηχανών, "από κάτω προς τα πάνω", αντιτίθεται στην αφηρημένη προσέγγιση "από πάνω προς τα κάτω" της τεχνητής νοημοσύνης. Απ’ αυτή τη νέα ιδέα γεννήθηκαν ο Κονγκ και, κυρίως, ο Κισμέτ: ένα πολύ κοινωνικό τεχνητό κεφάλι που μαθαίνει να εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα ερεθίσματα, χάρη στις κρυμμένες κάμερες στα μάτια του, στους αισθητήρες στ’ αφτιά του και στα
χείλη του, που μπορούν να κινούνται. "Το πρόβλημα δεν είναι το αν μια ευφυής μηχανή μπορεί να έχει συναισθήματα αλλά το αν οι μηχανές μπορούν να γίνουν ευφυείς χωρίς συναισθήματα". Αυτά έγραφε το 1985 ο Μάρβιν Μίνσκι, ένας από τους πατέρες της τεχνητής νοημοσύνης. Σήμερα ο Κισμέτ -κι άλλα παρόμοια ρομπότ στην Ιαπωνία- φαίνεται πως έμαθε το μάθημά του και εξασκείται διαρκώς στο να αναγνωρίζει τις πράξεις των συντρόφων του και να εκφράζει αυτό που "νιώθει": θυμό, χαρά, λύπη, φόβο
III. <<ΤΕΧΝΗΤΑ>> ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΧΑΡΑΣ,ΦΟΒΟΥ Κ ΠΕΙΝΑΣ
Σύμφωνα με μία πολύ απλουστευμένη προσέγγιση της καθηγήτριας ρομποτικής Cynthia Breazeal,από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, στην ουσία τα ανθρώπινα συναισθήματα είναι μία σειρά από ηλεκτρικά και χημικά σήματα τα οποία μεταφράζονται από τον εγκέφαλό μας και παράγουν τα αντίστοιχα συναισθήματα. Στη συνέχεια αυτά τα συναισθήματα είναι που καθοδηγούν τις πράξεις μας.
Η καθηγήτρια Breazeal έχει προγραμματίσει το ρομπότ της να μεταφράζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τα ηλεκτρονικά σήματα σε συναισθήματα, τα οποία στη συνέχεια οδηγούν σε αντιδράσεις όπως αλλαγές στην έκφραση του προσώπου, στη φωνή και στη στάση.
Για παράδειγμα.στη θέα ενός παιχνιδιού, το ρομπότ θα αισθανθεί χαρά και θα χαμογελάσει ενώ αν εκπλαγεί θα δείξει φόβο. Η Breazeal αναφέρει ότι η δημιουργία κάτι ανάλογου της απογοήτευσης όταν ένα ρομπότ εκτελεί μία δύσκολη αποστολή, θα το οδηγήσει στην επιλογή διαφορετικής στρατηγικής ή η ανία θα το παρακινήσει να αναλάβει νέες δραστηριότητες.
Κάποιοι άλλοι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι αντιγράφοντας το αίσθημα της πείνας στα ρομπότ θα τα κάνει να κατανοήσουν ότι η μπαταρία τους είναι πολύ χαμηλή και θα θελήσουν τα ταΐσουν τους εαυτούς τους με την επαναφόρτιση.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι είναι πολύ σημαντικό να δοθούν στα ρομπότ συναισθήματα εφόσον θα είναι ικανά να πραγματοποιούν διάφορες οικοκυρικές αποστολές μέσα σε ένα σπίτι.Οι σκηνοθέτες ταινιών φαντασίας είχαν οραματιστεί από πολύ παλιά ένα τέτοιο ανδροειδές το οποίο θα είναι σε θέση να κάνει διάφορες δουλειές όπως σκούπισμα,καθάρισμα ενώ θα μπορούσε να αποτελεί ακόμα και μέσο μεταφοράς για τους γηραιότερους συγγενείς.
Προς το παρόν,τα ρομπότ που είναι διαθέσιμα στην αγορά είναι ικανά να πραγματοποιήσουν μονάχα μία εργασία.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοιο είναι ήδη εφικτό. Αρκετές επιστημονικές ομάδες ανά τον κόσμο σήμερα κατασκευάζουν ρομπότ τα οποία διαθέτουν τα βασικά συναισθήματα. Εάν ένα ρομπότ νιώθει ευτυχισμένο αφού έχει καθαρίσει πολύ καλά μία βρώμικη μοκέτα τότε θα θελήσει να κάνει το ίδιο και σε μία άλλη βρώμικη επιφάνεια. Παρομοίως εάν το ρομπότ νιώσει ένοχο ή λυπημένο εφόσον έχει αποτύχει σε μία αποστολή,την επόμενη φορά θα προσπαθήσει πιο πολύ.
Στην Ιαπωνία δεκάδες εργαστήρια δουλεύουν πυρετωδώς πάνω σ’ ένα πολύπλευρο ερευνητικό πρόγραμμα με στόχο την κατασκευή ενός ανθρωποειδούς μέσα στο 2003. Το ένα εργαστήριο ερευνά πώς να το κάνει πιο εκφραστικό, το άλλο να του μάθει να χορεύει και να παίζει μουσική, το άλλο πάλι να το εκπαιδεύσει στην αναγνώριση εικόνων και προσώπων, ενώ κάποιο άλλο ασχολείται με την κίνησή του. Είναι η περίπτωση του P3, του τελευταίου παιδιού της γενιάς ανθρωποειδών που κατασκευάζει η Honda.
Ο P3 θα μπορούσε να διατεθεί στο εμπόριο τα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια. Πρώτα όμως οι σχεδιαστές του πρέπει να καταφέρουν να τον προικίσουν μ’ ένα γνωστικό σύστημα χάρη στο οποίο θ’ αναγνωρίζει αντικείμενα ή πρόσωπα και θ’ αποφασίζει μόνος του πώς να αντιδρά στα οπτικά ερεθίσματα. Μ’ όλα αυτά ασχολείται από καιρό ο Ρόντνεϊ Μπρουκς στο εργαστήριό του τεχνητής νοημοσύνης, στο ΜΙΤ της Βοστόνης. Ο στόχος του -η κατασκευή νοημόνων μηχανών- είναι ίδιος μ’ εκείνον των πρώτων ερευνών για τη δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης. Όμως η μέθοδός του βασίζεται σε δύο εντελώς διαφορετικές αρχές. Πρώτον, δεν μπορεί να υπάρξει νοημοσύνη έξω από ένα σώμα και, δεύτερον, για να μπορέσουμε να την αναπαράγουμε πρέπει οι ίδιες οι μηχανές να μάθουν ν’ αντιδρούν από μόνες τους σε κάθε νέα κατάσταση που αντιμετωπίζουν -όπως ακριβώς κάνει ένα μωρό όταν αρχίζει να εξερευνά τον κόσμο. Καμιά μορφή νοημοσύνης δεν είναι άυλη και ανεξάρτητη από το σώμα που την παράγει και επομένως θα ήταν μάταιο να προσπαθούμε να την εισαγάγουμε "άνωθεν" στις μηχανές. Αυτή λοιπόν η νέα προσέγγιση της νοημοσύνης των μηχανών, "από κάτω προς τα πάνω", αντιτίθεται στην αφηρημένη προσέγγιση "από πάνω προς τα κάτω" της τεχνητής νοημοσύνης. Απ’ αυτή τη νέα ιδέα γεννήθηκαν ο Κονγκ και, κυρίως, ο Κισμέτ: ένα πολύ κοινωνικό τεχνητό κεφάλι που μαθαίνει να εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα ερεθίσματα, χάρη στις κρυμμένες κάμερες στα μάτια του, στους αισθητήρες στ’ αφτιά του και στα
χείλη του, που μπορούν να κινούνται. "Το πρόβλημα δεν είναι το αν μια ευφυής μηχανή μπορεί να έχει συναισθήματα αλλά το αν οι μηχανές μπορούν να γίνουν ευφυείς χωρίς συναισθήματα". Αυτά έγραφε το 1985 ο Μάρβιν Μίνσκι, ένας από τους πατέρες της τεχνητής νοημοσύνης. Σήμερα ο Κισμέτ -κι άλλα παρόμοια ρομπότ στην Ιαπωνία- φαίνεται πως έμαθε το μάθημά του και εξασκείται διαρκώς στο να αναγνωρίζει τις πράξεις των συντρόφων του και να εκφράζει αυτό που "νιώθει": θυμό, χαρά, λύπη, φόβο
III. <<ΤΕΧΝΗΤΑ>> ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΧΑΡΑΣ,ΦΟΒΟΥ Κ ΠΕΙΝΑΣ
Σύμφωνα με μία πολύ απλουστευμένη προσέγγιση της καθηγήτριας ρομποτικής Cynthia Breazeal,από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, στην ουσία τα ανθρώπινα συναισθήματα είναι μία σειρά από ηλεκτρικά και χημικά σήματα τα οποία μεταφράζονται από τον εγκέφαλό μας και παράγουν τα αντίστοιχα συναισθήματα. Στη συνέχεια αυτά τα συναισθήματα είναι που καθοδηγούν τις πράξεις μας.
Η καθηγήτρια Breazeal έχει προγραμματίσει το ρομπότ της να μεταφράζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τα ηλεκτρονικά σήματα σε συναισθήματα, τα οποία στη συνέχεια οδηγούν σε αντιδράσεις όπως αλλαγές στην έκφραση του προσώπου, στη φωνή και στη στάση.
Για παράδειγμα.στη θέα ενός παιχνιδιού, το ρομπότ θα αισθανθεί χαρά και θα χαμογελάσει ενώ αν εκπλαγεί θα δείξει φόβο. Η Breazeal αναφέρει ότι η δημιουργία κάτι ανάλογου της απογοήτευσης όταν ένα ρομπότ εκτελεί μία δύσκολη αποστολή, θα το οδηγήσει στην επιλογή διαφορετικής στρατηγικής ή η ανία θα το παρακινήσει να αναλάβει νέες δραστηριότητες.
Κάποιοι άλλοι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι αντιγράφοντας το αίσθημα της πείνας στα ρομπότ θα τα κάνει να κατανοήσουν ότι η μπαταρία τους είναι πολύ χαμηλή και θα θελήσουν τα ταΐσουν τους εαυτούς τους με την επαναφόρτιση.
πηγή
Οι ειδικοί σε υπολογιστικά συστήματα από το πανεπιστήμιο της Γλασκόβης εργάζονται επίσης σε αυτόν τον τομέα.
ΟDavid Moffat από το πανεπιστήμιο της Γλασκόβης έχει κατασκευάσει ένα ρομπότ το οποίο μπορεί να νιώσει φόβο έτσι ώστε να είναι σε θέση να αποφύγει τους πιθανούς κινδύνους.
ΟMoffat αναφέρει χαρακτηριστικά:«Τα συναισθήματα είναι πολύ σημαντικά για τον άνθρωπο. Για παράδειγμα, εάν ένα άτομο καταδιώκεται από μία αρκούδα, νιώθει φόβο και μαθαίνει από αυτή την εμπειρία να μην πλησιάζει αυτά τα ζώα. Τα ρομπότ έχουν ανάγκη από έναν παρόμοιο μηχανισμό. Εάν διαθέτεις κάτι το οποίο δεν έχει συναισθήματα, τότε αυτό δεν έχει ούτε στόχους αλλά ούτε και λόγο για να δράσει.
Οι ειδικοί σε υπολογιστικά συστήματα από το πανεπιστήμιο της Γλασκόβης εργάζονται επίσης σε αυτόν τον τομέα.
ΟDavid Moffat από το πανεπιστήμιο της Γλασκόβης έχει κατασκευάσει ένα ρομπότ το οποίο μπορεί να νιώσει φόβο έτσι ώστε να είναι σε θέση να αποφύγει τους πιθανούς κινδύνους.
ΟMoffat αναφέρει χαρακτηριστικά:«Τα συναισθήματα είναι πολύ σημαντικά για τον άνθρωπο. Για παράδειγμα, εάν ένα άτομο καταδιώκεται από μία αρκούδα, νιώθει φόβο και μαθαίνει από αυτή την εμπειρία να μην πλησιάζει αυτά τα ζώα. Τα ρομπότ έχουν ανάγκη από έναν παρόμοιο μηχανισμό. Εάν διαθέτεις κάτι το οποίο δεν έχει συναισθήματα, τότε αυτό δεν έχει ούτε στόχους αλλά ούτε και λόγο για να δράσει.
