Διήγηση Γέροντος:
«Βοηθοῦσα στὶς ἑτοιμασίες τῆς πανηγύρεως ἑνὸς Κελλιοῦ. Ὁ Γέροντας τοῦ Κελλιοῦποὺ ἦταν πολὺ ἐπιτήδειος καὶ γρήγορος, μοῦ ἔλεγε: “Κάνε γρήγορα, φέρε ἐκεῖνο,πήγαινε ἐκεῖ…”. Ἐγὼ δὲν μποροῦσα νὰ ἀντέξω τόση βία, ἀλλὰ τὰ ἔκανα ὅλα μὲὑπακοή. Ἐκείνη τὴν στιγμή, ποὺ ἔκανα ὅλον αὐτὸ τὸν ἀγώνα νὰ ἑτοιμάσουμε τράπεζα γιὰ σαράντα πατέρες –καὶ τὰ ἔκανα μὲ μεγάλη προθυμία–, μπῆκε ἡ εὐχὴ μέσα μου καὶἄρχισε νὰ λέη ἡ καρδιά μου μόνη της τὴν εὐχὴ χωρὶς προσπάθεια. Ὤ, τί ἀγαλλίαση! Δὲν μπορῶ νὰ τὴν περιγράψω. Ἄρχισε ἡ καρδιά μου νὰ λέη τὴν εὐχὴ καὶ ἔβγαινε ἀπὸτὸ στόμα μου οὐράνια εὐωδία. Καὶ ὅλα αὐτά, ἐπειδὴ ἔκανα ὑπακοὴ σ’ ἕναν ξένο· δὲνἦταν Γέροντάς μου. Ἦρθε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ ἐπεσκίασε. Αὐτὴν τὴν χάρι τὴν εἶχα γιὰ ἕνα τέταρτο περίπου, ἐνῶ ταυτόχρονα δούλευα, καὶ ὁ Γέροντας τοῦ Κελλιοῦδὲν κατάλαβε τίποτε. Τότε ἔρχεται ἕνας ἄλλος ἀδελφὸς καὶ μοῦ λέει μὲ λίγο ἀπότομο τρόπο:
―Γιατί μοῦ πῆρες τὸ τηγάνι;― Φεύγα ἀπὸ δῶ πέρα, δαιμονισμένε, ποὺ σοῦ πῆρα τὸτηγάνι! Ἐμεῖς πνιγόμαστε στὴν δουλειά. Καὶ μόλις...
τοῦ εἶπα ἔτσι, πάει ἔφυγε ἡ εὐχὴἀπὸ μέσα μου. Τὴν ἄλλη μέρα πῆγα στὸν πάπα-Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη καὶ τοῦδιηγήθηκα ὅ,τι μοῦ συνέβη. Μοῦ ἀπάντησε: “Παιδί μου, ἦρθε ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ σὲ ἐπεσκίασε, ἀλλὰ δὲν ἤσουν ἄξιος νὰ παραμείνη, διότι ἔχειςὑπερηφάνεια. Ἂν τοῦ ἔλεγες ἐσὺ ἐκείνη τὴν στιγμὴ “εὐλόγησον, ἐγὼ τὸ πῆρα τὸτηγάνι”, θὰ ἄκουγες τὸν δαίμονα νὰ ὠρύεται σὰν γουρούνι, θὰ ἔσκουζε. Αὐτὸν τὸνἔβαλε ὁ πειρασμός, τὸ ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ σὲ δοκιμάση, ἂν ἐσὺ ἤσουν ἄξιος νὰπαραμείνη ἡ εὐχὴ μέσα σου”».
